حکم مهمان دارند و پیش‌بینیِ وسایل رفاه و آسایش و نیز پذیرایی از آنان ضروری و در راستای اخلاق اسلامی است، حتی اگر از طریق تأسیس هتل و مهمان‌پذیر باشد؛ به‌ویژه اگر تعداد مهمانان یا مسافران زیاد باشد و پذیرش آن‌ها جز از طریق هتل‌ها و واحدهای اقامتی امکان‌پذیر نباشد.
مهمان: مسافر یا مشتری؟
یکی از پرسش‌های قابل طرح این است که آیا می‌توان کسانی را که مدتی در هتل اقامت می‌کنند، مهمان دانست؟ می‌دانیم که این افراد غالباً مسافرند و البته اگر مسافر هم نباشند، برای صاحبان هتل بیش از آنکه مهمان به شمار آیند مشتری تلقی می‌شوند. ازاین‌رو چرا باید آنان را مشتری نخواند و مهمان به شمار آورد؟
به نظر می‌رسد به افرادی که برای اقامت به هتل‌ها یا واحدهای اقامتی وارد می‌شوند، از سه منظر می‌توان نگریست: نخست از این منظر که به مکان غریبی برای اقامت کوتاه‌مدت وارد شده‌اند و انتظار پذیرایی دارند. به این افراد «مهمان» گفته می‌شود. البته در این صورت صاحب مکان اقامتی، مسئولیت پذیرایی از آنان را بر عهده خواهد داشت.
نگاه دوم از این منظر که هزینه اقامت و خدماتی را که به آنان ارائه می‌شود به طور کامل پرداخت می‌کنند. این افراد «مشتری» شمرده می‌شوند. البته شاید از این منظر بتوان آن‌ها را نوعی «مستأجر» نیز خواند. مشتری یا مستأجر، هریک که به شمار آیند، ازآن‌روست که کالا و یا خدماتی را دریافت کرده، وجه آن را می‌پردازند و موجب درآمدزایی
