سفر کند، مشروط بر اینکه مدت اقامت او از ۲۴ ساعت کمتر و از ۶ ماه بیشتر نباشد و در فاصله‌ای کمتر از ۷۰ کیلومتر انجام نگیرد».^۱

همچنین در تعریف گردشگری، می‌توان به تعریف فنی اشاره کرد که توسط سازمان جهانی گردشگری (WTO) ارائه گردیده است. در این تعریف آمده است:

«گردشگری عبارت است از فعالیت‌های افرادی که برای استراحت، کار و دیگر دلایل، به خارج از محیط سکونت معمول خویش سفر کرده و حداکثر برای یک سال متوالی در آنجا اقامت می‌کنند».^۲

بنابراین در تعریف گردشگر چند نکته محوری موضوعیت دارد:

۱. طی کردن مسافت، که بر اساس برخی دیدگاه‌‌ها حداقل باید بیش از ۷۰ کیلومتر یا ۵۰ مایل باشد؛

۲. مدت اقامت که حداقل یک روز و حداکثر یک سال تعیین شده است؛

۳. سفری که به قصدی به جز کار و کسب درآمد انجام شود. پس آنگاه که هدف از سفر، کار و درآمد نباشد، اهداف متعدد دیگری خواهد داشت که انواع گردشگری را تشکیل می‌دهد.^۳ ازاین‌رو گردشگری بر اساس هدف به تفریحی، درمانی، فرهنگی و آموزشی، ورزشی، مذهبی و زیارتی، بازرگانی و سیاسی تقسیم می‌شود.

«سیاحت»، «سری»، «ضرب»، «نفر»، «رحل»، «هجرت» اشاره کرد.

گردشگر^۱

در لغت، به کسی که برای گردش و تماشای دیدنی‌ها به جایی سفر کند «گردشگر» می‌گویند و معادل عربی آن «سیاح» و معادل انگلیسی آن «توریست» است.^۲ در اصطلاح، برای گردشگر تعاریف بعضاً متفاوتی بیان شده است. برخی از این تعاریف به شرح ذیل است:

فرد یا افرادی که به مکانی غیر از مکان عادی زندگی خود مسافرت و حداقل یک شب و حداکثر یک سال در آنجا اقامت می‌کنند و هدف از مسافرت آنان نیز گذراندن اوقات فراغت است، توریست یا گردشگر گفته می‌شود، مشروط به آنکه اهدافی نظیر اشتغال و کسب درآمد نداشته باشد.^۳

به نقل از پایگاه سازمان جهانی جهانگردی، توریسم^۴ پدیده‌ای اجتماعی، فرهنگی و تجاری بوده، که مستلزم جابه‌جایی مردم به مکانی غیر از محل سکونت و کار خود است.

بر اساس تعریف بین‌المللی، «توریست کسی است که به منظور تفریح، بازدید از نقاط دیدنی، معالجه، تجارت، ورزش و زیارت به کشور دیگری