بود. این حقیقت در سخنی زیبا از امیر سخن این‌گونه بیان شده است:
«طالِبُ الأَدَبِ أحزَمُ مِن طالِبِ الذَّهَبِ: ۱ جوینده ادب، دوراندیشتر از جوینده طلاست».
ایشان همچنین فرموده است:
«إنَّ النّاسَ إلى صالِحِ الأَدَبِ أحوَجُ مِنهُم إلَى الفِضَّةِ وَالذَّهَبِ: ۲ مردم به ادب نیکو، نیازمندتر از سیم و زرند».
بنابراین در میزبانی در حرفه هتلداری، مهم نیست که درخواست و تقاضای مهمان منطقی باشد یا نباشد، امکان تحقق داشته باشد یا نداشته باشد، مؤدبانه از سوی مهمان ابراز شده باشد یا با تندی و بی‌ادبی بیان شده باشد؛ در هر صورت کارگزار یا همان میزبان حق ندارد از چارچوب ادب و ملایمت و نرمی خارج شود؛ چرا که فقط از این طریق می‌توان حرفه‌ای بودن کارگزار را به اثبات رساند و مهمان خسته یا پرتوقع را آرام کرد و او را از موضع خود پایین آورد و تسلیم کرد. کارگزار هتل اگرچه ممکن است خردمندانه به مهمان پاسخ دهد، تا زمانی که پاسخ خردمندانه را با ادب همراه نکند، پاسخ صحیح از او صادر نشده است. از امام علی علیه السلام نقل شده است:
۰.«هر چیز به عقل نیازمند است، و عقل به ادب».۳
ایشان در حدیث زیبای دیگر می‌فرماید:
