همان‌گونه که احادیثْ اشاره دارند، چرب و شیرین دنیا، اگر چه موجب شادمانی می‌گردد؛ امّا این شادمانی، دوامی نخواهد داشت.
از همین رو، منابع موجود در دو بخش، طبقه‌بندی شده است. اینک به بیان تفصیلی هر یک می‌پردازیم.
الف. شادی‌های پایدار
بخشی از آموزه‌های دینی، اشاره‌های ظریف و دقیقی به مسئله شادی در قالب شادی‌های پایدار دارند. شادی‌هایی که در آن، از پیامدهای ناگوار و منفی، خبری نیست و میزان ثبات آن در احوال و روحیّات فرد، بیش از انواع دیگر شادی است. دید‌گاه اسلام در باره هیجانِ شادی، به واسطه تأکیدهای فراوان، بر چنین شادی‌هایی متمرکز است. این نوع شادی، نشئت گرفته از سرچشمه «سامانه بزرگ اعتقادی» و «معنابخشی به زندگی» است که به واسطه آن، پایداری شادی، معنایی دقیق خواهد یافت. خداوند متعال، در آیه ۵۸ سوره یونس می‌فرماید:
(قُلْ بِفَضْلِ اللهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِک فَلْیفْرَحُوا هُوَ خَیرٌ مِمَّا یجْمَعُون.
بگو: به فضل و رحمت خدا، باید شادمانی کنند، که این، بهتر است از آنچه می‌اندوزند)
.
امام علی علیه السلام، روی‌گردانی از زَخارف دنیا را مایه شادی بزرگ می‌داند:
ظَفِرَ بِفَرْحَةِ الْبُشْرَى مَنْ أَعْرَضَ عَنْ زَخَارِفِ الدُّنْیا.۱
آن که از زخارف دنیوی روی گردانَد، به شادی بزرگ، دست یافته است.
