شستشوی خود با آب، طلب نشاط می‌کرد:
رُوِیَ أنّ مَولانا عَلیاً علیه السلام کانَ یَغتَسِلُ فِی اللّیالِی البارِدة طَلَباً لِلنَّشاطِ فِی صَلاةِ اللّیْلِ.۱
روایت شده که سرورمان علی علیه السلام در شب‌های سرد ]تن] خود را می‌شست تا برای نماز شب، نشاط یابد.
ﻫ . استعانت از خدا و استعاذه به او
رویکرد ائمّه علیهم السلام در هنگام دعا، درخواست از خداوند و استعاذه به پروردگار است که در موارد متعدّد و مکرّر، نقل شده است که اولیای دین علیهم السلام، از سستی و ناتوانی به خدای متعال، پناه برده‌اند. اَنَس بن مالک، نقل می‌کند که رسول اکرم، پیوسته می‌فرمود:
اللهمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِک مِنَ العجز وَ الْکسَلِ وَ الْجُبْنِ وَ الْـهَرَمِ.۲
بار خدایا! من از ناتوانی و سستی و ترس و پیری، به تو پناه می‌برم.
و امام زین العابدین علیه السلام در هر روز از روزهای ماه رمضان، از خداوند، این‌گونه می‌خواست:
اللهمَّ أَذْهِبْ عَنِّی فِیهِ النُّعَاسَ وَ الْکَسَلَ وَ السَّأْمَةَ وَ الْفَتْرَةَ.۳
بار خدایا! مرا از آنچه در آن، خواب و سستی و ملالت و ضعف است، دور کن.
همانگونه که از احادیثْ برداشت می‌شود، لایه‌هایی از سستی و کسالت به واسطه دعا و استعانت از خداوند متعال و پناه بردن به منبع لایزال الهی، برداشته می‌شود.
