ویژگیهای دنیوی آن، نشاط در شب زندهداری است.
چنان که پیش از این آمد، در احوال امیرمؤمنان علیه السلام نقل شده است که در شبهای سرد، بدن خود را شستشو میداد (غسل میکرد) تا حالت نشاط در ایشان به وجود آید و آن حضرت این حالت نشاط را برای نزدیک شدن به محبوب و نماز شب میخواست.
۲. تلاوت قرآن
آنچه پیداست، این که تلاوت قرآن و عمل به فرمانهای آن، نیازمند به کارگیری مؤلّفههایی است تا انسان را بتواند در زمره حاملان قرآن، قرار دهد. یکی از مؤلّفههایی که ما را بدان سمت خواهد برد، نشاط در خواندن قرآن است. امام صادق علیه السلام میفرماید:
اللهمَّ ارْزُقْنَا حَلاَوَةً فِی تِلاَوَتِهِ وَ نَشَاطاً فِی قِیامِهِ وَ وَجِلاً فِی تَرْتِیلِهِ وَ قُوَّةً فِی اسْتِعْمَالِهِ فِی آنَاءِ اللَّیلِ وَ أَطْرَافِ النَّهَار.۱
بار الها! شیرینی تلاوت قرآن و نشاط در قیام به آن و ترس در ترتیل این کتاب و توان به کارگیری آن را در کرانههای شب و اطراف روز، روزیِ من قرار ده.
امام صادق علیه السلام یکی از جایگاههای نشاط در زندگی انسانها را نشاطی میداند که در به پا داشتن تلاوت کتاب خدا، معجزه جاوید پیامبر خاتم، صورت پذیرد.
جمعبندی
نتیجه آنکه جایگاه نشاط در روایات اهل بیت علیهم السلام در یک قالب کلّی، قابل جمع است و آن، اینکه نشاط دنیوی را باید برای مطالبه آخرت به کار