نمودن سه مرحله یاد خدا، وضو و نماز، باعث می‌شود که دیگر از سستی، اثری نباشد و فرد، بتواند روز را با نشاط، آغاز کند.
جمع‌بندی
همان گونه که در فرمول ارائه شده از شادکامی، یادآوری شد، نشاط، جزئی از شادی است. آنچه ما به عنوان منابع نشاط برشمردیم، عناوین استقصا شده از مجموع روایات درباره نشاط است؛ امّا نکته جالب توجّه، آن است که تقریباً عناوینی که ما به عنوان منابع نشاط آوردیم، با منابع شادکامی، یکی است و کلیّت موضوع، دارای اشتراکات فراوانی است. این قالب، می‌تواند منطبق بر عناوین ارائه شده از آموزه‌های دین باشد. اگر چه در جزئیات تفاوت‌هایی وجود دارد که به آنها اشاره می‌شود:
روان‌شناسان مثبت‌گرا، در ابتدا، دو عامل را در به وجود آمدن شادکامی، مؤثّر می‌دانند:
یک. خصوصیات زندگی، از قبیل ثروت، اشتغال و ازدواج؛
دو. عوامل ذهنی، نظیر چگونگی تصوّرات ما از آن شرایط، مثلاً مقایسه با دیگران و انطباق.
از آن جا که شادی، یکی از ابعاد اصلی تجربه انسان، از جمله خُلق مثبت، به شمار می‌رود، روان‌شناسی مثبت، بر این باور است که خُلق مثبت را می‌توان به واسطه انواعی از فعّالیت‌ها القا کرد و این امکان وجود دارد که با درمان یا داروها، شادی را افزایش داد.
شادی، از وقایع مثبتِ زندگی، بسیار تأثیر می‌پذیرد و این موضوع، اساس روش‌های شادیْ‌درمانی را تشکیل می‌دهد. چنین وقایع مثبتی را می‌توان در شیوه تغییر یافته زندگی، بنا نهاد.۱
