جمعبندی
از میان برداشتهای لغوی، چند نکته مشترک محوری را میتوان یافت:
محور اوّل. یکی از مؤلّفههای نشاط، تحرّک و تکاپوست.
محور دوم. نشاط، در خودْ شکفتن و گشایش به همراه دارد.
محور سوم. محصول و نتیجه دو محور یاد شده، انسباط و رضایت خاطر است.
لذا با استفاده از برداشتهای لغوی، میتوان نتیجه گرفت که: نشاط، آن تحرّک و پویاییای است که به واسطه انبساط نفس، به وجود میآید.
رابطه «نشاط» و «نُشرة»
اینکه مفهوم«نشرة»، همان «نشاط» است یا خیر، نیازمند تعاریفی است که در کتب لغت، به آنها اشاره شده است.«عوذة»، «کاشف الداء»، «یزیل الداء»، «رقیّة» و «حرز»، تعاریفی هستند که برای «نشرة» در کتب لغت، آمده است.
ابن فارِس، معتقد است که مادّه «نشر»، بر گشودگی، تقسیم و پراکنده شدن چیزی دلالت میکند:
نشر: أصل صحیح یدلّ علی فتح شیء و تشعّبه.۱
خلیل، «نشرة» را تعویذ و افسونی میداند که برای معالجه مجنون، به کار گرفته میشده است:
النشرة: عوذة علاج للمجنون، ینشَّر بها عنه تنشیراً.۲