الْفَرَحُ بِالدُّنْیا حُمْق.۱
شاد شدن از دنیا و رو آوردن به آن، کمخردى است.
در نقطه مقابل این گروه، کسانی قرار دارند که اگر چه از نعمتهای این دنیا بهره میبرند؛ امّا هیچ گاه به آن، دل نمیبندند. اینان، معتقد به حسابرسیاند و به همین خاطر، به اندک دنیا، دلْشاد نمیشوند. این، همان نکته ای است که در این فرموده امام علی علیه السلام بدان اشاره شده است که:
ظَفِرَ بِفَرْحَةِ الْبُشْرَى مَنْ أَعْرَضَ عَنْ زَخَارِفِ الدُّنْیا.۲
به شادمانىِ مژده، پیروزی مییابد، هر که از زینتهاى دنیا، رو بگردانَد.
پس کسانی در این دنیا، واقعاً شادماناند که بتوانند در عین بهرهمندی از نعمتهای بیشماری که خداوند به آنها عطا نموده، از زخارف دنیا، دل کَنْده، از وابستگی به آن، وا رَهَند.
شش. موانع شادی
ناسپاسی و قدرنشناسی
احتمالاً مهمترین مانعی که در مسیر شادی و شادکامی قرار دارد، ناسپاسی و قدرناشناسی نعمتهای خدادادی است. عصیان و ناسپاسی، استفاده نادرست و ناشایست از داشتهها و امکانات است. این امر، موجب خواهد شد تا رضایت خاطر، از شخص، سلب شود و هیجانهای مثبتی