مقدّمه

بخش مهمّی از آموزه‌های اسلامی، در بر دارنده پایه‌های روان‌شناختی خاصّ خودند. اگر موادّ علمیِ این آموزه‌ها در پژوهش‌های دقیق، استخراج و سپس طبقه‌بندی شوند، می‌توان به پایه‌گذاری دانشی مبتنی بر متون دینی امیدوار بود. تا پیش از این، سخن گفتن از آموزه‌های اسلامی، موعظه به شمار می‌رفت و پژوهش در آنها به نوعی، کار غیر علمی قلمداد می‌شد؛ امّا رویکرد کلّی روان‌شناسی به دین و مذهب، و رویکرد روان‌شناسی مثبت‌گرا به آموزه‌های اخلاقی ادیان، این روند را تغییر داد و در سایه آن، دانش روان‌شناسی، قابلیت یافت تا بُعد روان‌شناختی ادیان را نیز درک کند.
گروه روان‌شناسی اسلامیِ «دار الحدیث»، براساس رسالت خود (تبیین روان‌شناختی آموزه‌های اسلامی)، در صدد است که معارف روان‌شناختی متون دینی (قرآن و حدیث) را بدون کپی‌برداری از تحقیقات روان‌شناختی استخراج و به جامعه علمی عرضه نماید. در این نوشتار، موضوع «شادی» با رویکردِ روان‌شناسی مثبت‌گرا و در چارچوب شادکامی، پژوهش گردید تا جایگاه فرح و سرور، از دیدگاه اسلام و اثر آنها بر شادکامی و نیز عوامل آنها روشن گردد. پژوهشگر این نوشتار،