به عنوان نمونه ، ابنجزّى كلبى مىگويد: قرآن در دوران پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در صحيفهها و در سينه مردم ثبت شده بود؛ اما پس از رحلت پيامبر، على بن ابىطالب آن را بر اساس ترتيب نزول گرد آورد و اگر اين مصحف يافت شود در آن دانش فراوان است. ۱
اين عبارت تصريح دارد كه قرآن در دوران پيامبر در دو مرحله ثبت و ضبط شده بود: ۱. در سينهها و حافظهها؛ ۲. با كتابت قرآن. ابن جزّى تصريح مىكند كه آنچه در مصحف حضرت امير عليه السلام راه يافته ترتيب نزول آيات بوده است. شايد مقصود سخن او كه گفت: «اگر اين مصحف يافت شود در آن دانش فراوان است»، اشاره به اطلاعاتى است كه آن مصحف از رهگذر چيدمان آيات و سور و نيز شرح و تبيين آن حضرت مىتواند در اختيار ما بگذارد.
به هر روى، وجود مصحف حضرت امير عليه السلام به هيچ وجه به معناى راهيافت تحريف در قرآن كنونى نيست ؛ زيرا مصحف امام به دو انگيزه فراهم آمد:
۱ . مهمترين هدف امام كه در حقيقت بيانگر اساسىترين ويژگى اين مصحف است، گردآورى همه روايات و سخنان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در زمينه تفسير، تأويل، سبب و شأن نزول آيات بوده است. حضرت امير مىخواست قرآنى كه در دست مسلمانان قرار مىگيرد در برگيرنده تفسير و تبيينى باشد كه از سوى دريافتكننده آن يعنى پيامبر بيان شده است ؛ زيرا خود امام اعلام كرد كه پيامبر ، تفسير و تأويل و همه آموزههاى مرتبط با قرآن ، اعم از ناسخ و منسوخ، محكم و متشابه، عام و خاص و... را به او آموخت.
۲ . قرآن در دوران پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به صورت صحف يعنى كتابچههاى پراكنده و نيز در