۳۲۵.فاطمه عليها السلام - در توصيف قرآن - : در آن، حجّت‏هاى نورانى خداوند و حرام‏هاى تعيين شده او، و فضايل فراخوانده‏اش ، و عام‏هاى فراگير كفايت كننده او ، و رخصت‏هاى ارزانى شده‏اش، و قوانين و احكام واجب گشته‏اش، بيان شده‏اند.

۳۲۶.امام رضا عليه السلام: اى عبد العزيز! مردم نمى‏دانند و اشتباه فكر مى‏كنند. خداوند عزّ وجلّ پيامبرش را از دنيا نبُرد ، تا آن كه دين خود را كامل گردانيد و قرآن را - كه بيان هر چيزى در آن آمده است - ، بر او فرو فرستاد؛ حلال و حرام و حدود و احكام و هر آنچه را كه مورد نياز مردم است ، به طور كامل ، در آن بيان كرد و فرمود: (ما در كتاب ، چيزى را فروگذار نكرده‏ايم) ... و هر آنچه را امّت ، بدان نياز دارند ، براى ايشان بيان فرمود. بنا بر اين، هر كس معتقد باشد كه خداوند عزّ وجلّ دينش را كامل نكرده ، بى گمان ، كتاب خدا را رد كرده است و هر كس كتاب خدا را رد كند ، كافر به خدا است .

۳۲۷.امام صادق عليه السلام: خداوند - تبارك و تعالى - ، بيان هر چيزى را در قرآن ، فرو فرستاد، چندان كه - به خدا سوگند - هيچ چيزى را كه بندگان ، بدان نياز دارند ، فروگذار نكرد ، مگر آن كه خداوند ، آن را در قرآن ، نازل كرده است ، به طورى كه هيچ بنده‏اى نمى‏تواند بگويد: كاش اين چيز ، در قرآن ، فرو فرستاده شده بود! جز آن كه خدا [حكمى در باره آن‏] فرو فرستاده است .^۱

۳۲۵.فاطمة عليها السلام - في وَصفِ القُرآنِ - : فيهِ تِبيانُ حُجَجِ اللَّهِ المُنَوَّرَةِ ، ومَحارِمِهِ المَحدودَةِ ، وفَضائِلِهِ المَندوبَةِ ، وجُمَلِهِ الكافِيَةِ ، ورُخَصِهِ المَوهوبَةِ ، وشَرايِعِهِ المَكتوبَةِ.^۱

۳۲۶.الإمام الرضا عليه السلام : يا عَبدَ العَزيزِ! جَهِلَ القَومُ وخُدِعوا عَن آرائِهِم ، إنَّ اللَّهَ عزّ وجلّ لَم يَقبِض نَبِيَّهُ صلى اللَّه عليه و آله حَتّى‏ أكمَلَ لَهُ الدّينَ وأنزَلَ عَلَيهِ القُرآنَ فيهِ تِبيانُ كُلِّ شَي‏ءٍ ، بَيَّنَ فيهِ الحَلالَ وَالحَرامَ ، وَالحُدودَ وَالأَحكامَ ، وجَميعَ ما يَحتاجُ إلَيهِ النّاسُ كَمَلاً ، فَقالَ عزّ وجلّ : (مَّا فَرَّطْنَا فِى الْكِتَبِ مِن شَىْ‏ءٍ )^۲... وما تَرَكَ لَهُم شَيئاً يَحتاجُ إلَيهِ الاُمَّةُ إلّا بَيَّنَهُ ، فَمَن زَعَمَ أنَّ اللَّهَ عزّ وجلّ لَم يُكمِل دينَهُ فَقَد رَدَّ كِتابَ اللَّهِ ، ومَن رَدَّ كِتابَ اللَّهِ فَهُوَ كافِرٌ بِهِ.^۳

۳۲۷.الإمام الصادق عليه السلام : إنَّ اللَّهَ تَبارَكَ وتَعالى‏ أنزَلَ في القُرآنِ تِبيانَ كُلِّ شَي‏ءٍ ، حَتّى‏ وَاللَّهِ ما تَرَكَ اللَّهُ شَيئاً يَحتاجُ إلَيهِ العِبادُ ، حَتّى‏ لايَستَطيعَ عَبدٌ يَقولُ : لَو كانَ هذا اُنزِلَ فِي القُرآنِ، إلّا وقَد أنزَلَهُ اللَّهُ فيهِ‏^۴ .^۵