كرده است ؟ بگو : اين روزىها در زندگى دنيايى براى كسانى است كه ايمان آوردند ، و روز قيامتخاصّ آناناست.اين چنين آيات را براى گروهىكه مىدانند، بيانمىكنيم).
و هم دنياپرستى و دلسپردگى به آن را مورد نكوهش قرار داده است؛ چرا كه عامل بازدارنده انسان از هدف اصلى و جادوان به شمار مىآيد:
(وَ مَا هَذِهِ الْحَيَوةُ الدُّنْيَآ إِلَّا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْأَخِرَةَ لَهِىَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ .۱
اين زندگى دنيايى جز سرگرمى و بازيچه نيست ، و سراى آخرت ، زندگى واقعى است . اى كاش مىدانستند).
در ارزيابى قرآنى ميان دنيا و آخرت، پديدهها و كالاهاى اين جهان همه به عنوان آيههاى الهى و ابزارهاى مفيد و مورد استفاده انسان اند و دنيا مدرسه تربيت و ظرف عبور او به شمار مىآيد، نه جايگاه و مقصد حيات.۲
بدين سان قرآن ، چهره امّتى معتدل، واقعگرا و خردمند را ترسيم مىكند كه براى ديگران الگو و شاخص باشد:
(وَكَذَ لِكَ جَعَلْنَكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَكُونُواْ شُهَدَآءَ عَلَى النَّاسِ وَ يَكُونَ الرَّسُولُ عَلَيْكُمْ شَهِيدًا .۳
اين چنين شما را امت ميانه قرار داديم تا گواهان بر مردم باشيد ، و رسول بر شما گواه باشد).
آرى اين همه معارف را با آن ويژگىها و امتيازات، انسانى در يك برهه كوتاه و پرتلاطم از عمر خويش به جامعه بشرى آموخت كه به مكتب نرفته و معلّم نديده بود و هرگزدر عمر خويش شعر نسروده و خط ننوشته بود:
(وَ مَا كُنتَ تَتْلُواْ مِن قَبْلِهِ مِن كِتَبٍ وَ لَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَّارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ . ۴
