بگو : اگر دعاى شما نباشد ، پروردگار من به شما اعتنايى نمى‏كند . شما به تكذيب پرداخته‏ايد و به همين زودى ، عذاب بر شما لازم خواهد شد) .
توصيه به عبادت و پرستش خداى يگانه و پرهيز از پيروى شيطان:
(أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَبَنِى ءَادَمَ أَن لَّا تَعْبُدُواْ الشَّيْطَنَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ * وَ أَنِ اعْبُدُونِى هَذَا صِرَ طٌ مُّسْتَقِيمٌ .^۱
آيا با شما عهد نكردم كه : اى فرزندان آدم ، شيطان را اطاعت نكنيد ؛ چرا كه او دشمن آشكار شما است، و مرا بپرستيد كه اين راه راست است).

ويژگى‏هاى معارف قرآن‏

مفاهيم قرآن، چه در بخش معرفت‏هاى بنيادين و بينش‏ها و چه در بخش نظام‏هاى ارزشى و دستورالعمل‏هاى رفتارى، ويژگى‏هايى دارند كه قرآن را از مكتوبات بشر و ديگر كتب منسوب به اديان ممتاز مى‏سازند.
الف - خِردپذيرى و خِردپرورى: اصول معارف و مفاهيم قرآن ، بر پايه عقل و منطق استوارند. اساس تعاليم اسلام، بر مدار جهل‏ستيزى و عقل‏انگيزى،^۲ تقليدزدايى،^۳ پندارسوزى و دانش‏سازى‏^۴ مى‏چرخد.
توحيد و يكتاباورى - كه مطلع‏الغزل دعوت تمام انبيا و شرايع آسمانى است - ، تبيين‏كننده عقلانى و بنياد استوار تمام نظام‏هاى تشريعى و ارزشى قرآن است. بايدها و مسئوليت‏آفرينى نظام‏هاى ارزشى و رفتارى كه در فلسفه اخلاق و فلسفه حقوقْ مورد كاوش و تحقيق است، مبناى خلل‏ناپذير خويش را تنها مى‏تواند در پرتو نگرش توحيدى و يگانه‏باورى معنا بيابد.

رَّبِ‏ّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِى صَغِيرًا .^۱
به پدر و مادر احسان كنيد ، اگر يكى از آن دو يا هر دوى آنان ، در كنار تو به پيرى رسيدند به آنان حتى «اف» مگو و به آنان پرخاش مكن و با آنان سخنى شايسته بگو . و از سر مهربانى بال فروتنى بر آنان بگستر و بگو : پروردگارا ، آن دو را رحمت كن ؛ چنان كه مرا در خُردى پروردند).
دعوت به اعتدال در رفتار اقتصادى و معيشت:
(وَ لَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى‏ عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا .^۲
دستت را به گردنت زنجير مكن ، و بسيار گشاده‏دستى هم منما تا مبادا ملامت شده و حسرت‏زده بر جاى بمانى) .
(وَ الَّذِينَ إِذَآ أَنفَقُواْ لَمْ يُسْرِفُواْ وَ لَمْ يَقْتُرُواْ وَ كَانَ بَيْنَ ذَ لِكَ قَوَامًا .^۳
كسانى كه هر گاه انفاق نمودند ، اسراف نمى‏كنند و تنگ هم نمى‏گيرند ، و ميان اين دو ، حد وسط را بر مى‏گزينند).
پرهيز از سخن غير عالمانه:
(وَ لَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤَادَ كُلُّ أُوْلَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسُْولًا .^۴
چيزى را كه به آن علم ندارى دنبال مكن ؛ زيرا گوش و چشم و دل ، همگى مورد پرسش قرار مى‏گيرند).
توصيه به نيايش و ارتباط قدسى با خداى يگانه:
(قُلْ مَا يَعْبَؤُاْ بِكُمْ رَبِّى لَوْلَا دُعَآؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزَامَا .^۵