۶۶۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: هر كس سوره ( قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ) را صد مرتبه در نماز يا غير نماز بخوانَد، خداوند ، بَرات از آتش را برايش مى‏نويسد .

۶۶۱.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: هر كس سوره ( قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ) را سى مرتبه بخوانَد ، خداوند ، بَرات از آتش و امان از عذاب و ايمنى در آن روز هراس بزرگ را برايش مى‏نويسد .

۶۶۲.السنن الكبرى - به نقل از اَنَس - : جبرئيل عليه السلام فرود آمد و گفت: اى محمّد! معاوية بن معاويه مُزَنى در گذشت . آيا دوست دارى كه بر او نماز بخوانى؟
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود : «آرى» .
جبرئيل عليه السلام بال خود را بر زمين زد. هر آنچه درخت و تپّه بود ، صاف شدند و تابوت معاويه ، براى ايشان بالا آورده شد ، به طورى كه آن را ديد و بر آن ، نماز خواند و دو صف از فرشتگان - كه هر صف آن ، هفتاد هزار فرشته بود - ، پشتِ سرش نماز خواندند. پس پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به جبرئيل عليه السلام فرمود: «اى جبرئيل! به چه سبب، او به چنين منزلتى رسيد؟» .
جبرئيل عليه السلام گفت: به سبب عشقش به سوره ( قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ )، و اين كه در حال رفتن و آمدن ، و ايستاده و نشسته ، آن را مى‏خوانْد.

۶۶۳.امام صادق عليه السلام: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله بر جنازه سعد بن مُعاذ ، نماز خواند و سپس فرمود: «هفتاد هزار فرشته - كه جبرئيل عليه السلام نيز در ميان آنها بود - ، بر جنازه او نماز خواندند . به جبرئيل گفتم: اى جبرئيل! به چه سبب ، سزاوار آن شد كه شما بر او نماز بخوانيد؟
گفت: بدان سبب كه سوره ( قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ) را ايستاده و نشسته ، و سواره و پياده ، و در رفتن و آمدن مى‏خوانْد» .

۶۶۰.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مَن قَرَأَ: «قُل هُوَ اللَّهُ أحَدٌ» مِئَةَ مَرَّةٍ فِي الصَّلاةِ أو غَيرِها، كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَراءَةً مِنَ النّارِ.^۱

۶۶۱.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مَن قَرَأَ : (قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ) ثَلاثينَ مَرَّةً ، كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بَراءَةً مِنَ النّارِ ، وأماناً مِنَ العَذابِ ، وَالأَمانَ يَومَ الفَزَعِ الأَكبَرِ .^۲

۶۶۲.السنن الكبرى عن أنس : نَزَلَ جَبرائيلُ عليه السلام فَقالَ: يا مُحَمَّدُ ، ماتَ مُعاوِيَةُ بنُ مُعاوِيَةَ المُزَنِيُّ ، أفَتُحِبُّ أن تُصَلِّيَ عَلَيهِ؟ قالَ: نَعَم ، قالَ: فَضَرَبَ جَبرائيلُ عليه السلام بِجَناحِهِ ، فَلَم تَبقَ شَجَرَةٌ ولا أكَمَةٌ^۳ إلّا تَضَعضَعَت ، ورُفِعَ لَهُ سَريرُهُ حَتّى‏ نَظَرَ إلَيهِ ، وصَلّى‏ عَلَيهِ وخَلفَهُ صَفّانِ مِنَ المَلائِكَةِ كُلُّ صَفٍّ سَبعونَ ألفَ مَلَكٍ ، فَقالَ النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله لِجَبرائيلَ عليه السلام : يا جَبرائيلُ ، بِما نالَ هذِهِ المَنزِلَةَ؟
فَقالَ: بِحُبِّهِ (قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ) وقِراءَتِهِ إيّاها جائِياً وذاهِباً وقائِماً وقاعِداً .^۴

۶۶۳.الإمام الصادق عليه السلام : إنَّ النَّبِيَّ صلى اللَّه عليه و آله صَلّى‏ عَلى‏ سَعدِ بنِ مُعاذٍ فَقالَ: لَقَد وافى‏ مِنَ المَلائِكَةِ سَبعونَ ألفاً وفيهِم جَبرَئيلُ عليه السلام يُصَلّونَ عَلَيهِ ، فَقُلتُ لَهُ: يا جَبرَئيلُ بِما يَستَحِقُّ صَلاتَكُم عَلَيهِ؟ فَقالَ: بِقِراءَتِهِ : (قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ) قائِماً وقاعِداً وراكِباً وماشِياً وذاهِباً وجائِياً .^۵