فصل دوم : بركات قرآن براى دلها
۲ / ۱
روشنايى دلها
قرآن
(الف . لام . را! كتابى است كه آن را به سوى تو فرود آورديم تا مردم را به اذن پروردگارشان ، از تاريكىها به سوى روشنايى ، بيرون آورى ؛ به سوى راه آن شكستناپذيرِ ستوده).
(براى شما از جانب خدا ، روشنايى و كتابى روشنگر آمده است. خدا ، هر كه را از خشنودى او پيروى كند، به وسيله آن [ كتاب ] به راههاى سلامت ، رهنمون مىشود و به توفيق خويش، آنان را از تاريكىها به سوى روشنايى ، بيرون مىبَرد و به راهى راست ، هدايتشان مىكند).
(پيامبرى كه آيات روشنگر خدا را بر شما تلاوت مىكند، تا كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند ، از تاريكىها به سوى روشنايى ، بيرون بَرَد، و هر كس به خدا بگرود و كار شايسته كند ، او را در باغهايى وارد مىكند كه از زير [ درختان ]آنها ، جويبارها روان اند [و] جاودانه ، در آن مىمانند. قطعاً خدا ، روزى را براى او خوش كرده است ).
حديث
۵۴۱.امام زين العابدين عليه السلام - در توصيف قرآن - : قرآن را نورى قرار دادى كه با پيروى از آن ، در تاريكىهاى گمراهى و نادانى ، راه يابيم... ، و نور هدايتى كه [فروغ ]بُرهانش ، خاموش نمىشود، و نشانِ نجاتى كه هر كس در شاهراه آن قدم گذارد ، گمراه نمىشود . كسى كه به دستاويز نگه دارنده آن چنگ زند ، دستخوش هلاكتها نمىگردد.
