وى اختلاف كردند ؛ عده‏اى گفتند كه او مسيح است و عده‏اى ديگر گفتند كه او به راستى همان پيامبرى است كه چشم به راهش بوده‏ايم .^۱
به راستى اين پيامبر كه يهوديان در عصر حضرت عيسى عليه السلام چشم به راهش بوده‏اند چه كسى مى‏توانست باشد؟ او همان پيامبرى است كه خداوند در تورات وعده ظهورش را داده كه مانند حضرت موسى عليه السلام است و از نسل برادران بنى‏اسرائيل است . از اين عبارات به خوبى معلوم مى‏شود كه پيشگويى‏هاى پيامبران عهد عتيق، هم در مورد حضرت عيسى عليه السلام و دوره عهد جديد بوده، و هم در مورد حضرت محمّد صلى اللَّه عليه و آله و دوره عهد نهايى و ختم نبوت .

اسب سوارى به نام امين‏

در مكاشفه يوحنّا خبر مى‏دهد كه اسب سوارى با نام «امين» مى‏آيد كه به حق و عدل مبارزه مى‏كند .^۲

واكنش يهوديان و مسيحيان در مقابل بشارت‏هاى موجود در كتاب مقدّس‏

برخى از دانشمندان يهودى و مسيحى مدعى شده‏اند كه ادعاهاى مسلمانان در مورد بشارت‏هاى عهدين در مورد پيامبر اكرم ، بى‏اساس است و مدعى شده‏اند كه در كتاب مقدّس ، كوچك‏ترين اشاره‏اى در مورد پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله وجود ندارد . ابن ميمون ، دانشمند برجسته يهودى ، در نامه‏اى به هم‏كيشان خود در يمن مى‏نويسد :
شما در نامه خويش اشاره كرده‏ايد كه وكيل (ظاهراً مقصود يك يهودى است كه به اسلام گرويده بوده است) گروهى از مردم را اغوا كرده و گفته است كه چند آيه از كتاب مقدّس به محمّد اشاره مى‏كند مانند «او را بسيار كثير گردانم»^۳ و «از جبل

عنوان پيامبر خدا به كار رفته است .^۱ در اين عبارت هم مى‏گويد كه خداوند پس از من يك پاراكلوتوس ديگرى را خواهد فرستاد . علاوه بر اين ، نمى‏توان عبارت «او از خود سخن نمى‏گويد ، بلكه از آنچه شنيده است سخن خواهد گفت» را به روح القدس نسبت داد ؛ زيرا كار روح القدس ، القا و الهام بر قلب است . در متن يونانى ، دو كلمه «اكوء» و «لالى» به كار رفته كه اوّلى به معناى دريافت صداها و دومى به معناى توليد اصوات است كه بر فعل «شنيدن و سخن گفتن» دلالت دارد كه از افعال انسانى است .^۲ قرآن كريم نيز بر اين امر تأكيد دارد كه پيامبر اسلام صلى اللَّه عليه و آله به خواندن وحى مأمور است و تنها از آنچه بر او خوانده مى‏شود پيروى كند : ( فَإِذَا قَرَأْنَهُ فَاتَّبِعْ قُرْءَانَهُ )^۳ و با اين آيه بر فعل خواندن تأكيد شده است ، علاوه بر آن كه نام كتاب آسمانى نازل بر پيامبر اسلام ، «قرآن» است كه به معناى «خواندن» است .

پيامبرى كه چشم به راهش بودند

در انجيل يوحنّا آمده است :
روزى سران قوم يهود از شهر اورشليم ، چند تن از كاهنان را نزد يحيى فرستادند تا بدانند آيا او ادعا مى‏كند كه مسيح است يا نه . يحيى ، روشن و بى‏پرده اظهار داشت : نه ، من مسيح نيستم . پرسيدند : خوب ، پس كه هستيد؟ آيا الياس پيغمبريد؟ جواب داد : نه! پرسيدند : آيا شما آن پيغمبر نيستيد كه ما چشم به راهش مى‏باشيم؟ باز هم جواب داد : نه!^۴
در باب هفتم از همين انجيل آمده است :
وقتى عيسى به ميان مردم آمد و معجزات خود را آشكار ساخت ، مردم در مورد