۱۰ / ۳
مژده دادن پيامبران و كتابهاى آسمانى
قرآن
(همانان كه از اين فرستاده، پيامبر درسناخوانده - كه [نام] او را نزد خود ، در تورات و انجيل ، نوشته مىيابند - ، پيروى مىكنند . [پيامبرى است كه] آنان را به كار پسنديده ، فرمان مىدهد و از كار ناپسند ، باز مىدارد و براى آنان ، چيزهاى پاكيزه را حلال مىكند و چيزهاى ناپاك را برايشان حرام مىگردانَد و از [دوش] آنان ، قيد و بندهايى را كه بر ايشان بوده است ، بر مىدارد. پس كسانى كه به او ايمان آوردند و بزرگش داشتند و يارىاش دادند و از نورى كه با او نازل شده است ، پيروى كردند، آنان همان رستگاران اند).
(و [ياد كن] هنگامى را كه عيسى پسر مريم گفت: «اى فرزندان اسرائيل! من ، فرستاده خدا به سوى شما هستم . تورات را - كه پيش از من بوده - تصديق مىكنم و به فرستادهاى كه پس از من مىآيد و نامش احمد است، بشارتگرم» . پس وقتى براى آنان دلايل روشن آورد، گفتند: اين ، جادويى آشكار است).
(و [ياد كن] هنگامى را كه خداوند ، از پيامبران پيمان گرفت كه هر گاه به شما كتاب و حكمتى دادم [و] سپس براى شما فرستادهاى آمد كه آنچه را با شماست ، تصديق كرد، البتّه به او ايمان آوريد و حتماً يارىاش كنيد).
(روح الأمين ، آن را بر قلبت نازل كرد ، تا از هشدار دهندگان باشى ، به زبان عربىِ روشن، و [وصفِ] آن ، در كتابهاى پيشينيان آمده است) .
(محمّد ، فرستاده خداست، و كسانى كه با اويند، بر كافران ، سختگير [و] با يكديگر ، مهربان اند. آنان را در ركوع و سجود مىبينى . فضل و خشنودى خدا را خواستارند. علامتِ [مشخّصه ]آنان ، بر اثر سجود ، در چهرههايشان [ ، نمايان] است. اين ، صفت ايشان در تورات است ، و مَثَل آنها در انجيل ، چون كِشتهاى است كه جوانه خود را بر آورَد و آن را مايه دهد تا سِتَبر شود و بر ساقههاى خود بِايستد و دهقانان را به شگفت آورد، تا از [انبوهى ]آنان ، [خدا ]كافران را به خشم در اندازد. خدا ، به كسانى از آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، آمرزش و پاداشى بزرگ ، وعده داده است) .
