حديث
۴۴۰.الاحتجاج - به نقل از صفوان بن يحيى - : ابو قُرّه محدّث ، ملازم شُبرُمه ، از من خواست كه او را خدمت امام رضا عليه السلام ببرم . من هم از امام اجازه گرفتم و ايشان اذن ورود به ابو قُرّه داد . او هم بر امام عليه السلام وارد شد و چيزهايى از حلال و حرام و فرائض (واجبات) و احكام پرسيد تا سؤالش به توحيد رسيد ... .
ابو قُره گفت : نظرتان در باره كتابهاى آسمانى چيست ؟
امام رضا عليه السلام فرمود : «تورات و انجيل و زبور و فرقان ، و همه كتابهاى نازل شده ، كلام خدايند . خداوند ، آنها را براى نورانيت و هدايت جهانيان فرستاد و همگى آنها حادث اند و غير خدايند ، [به استنادِ] آن جا كه مىفرمايد : (يا برايشان پندى پديد آورَد) و مىفرمايد : (هيچ پند تازهاى نبود كه از جانب پروردگارشان بيايد ، مگر اين كه آن را شنيدند ، در حالى كه به بازى مشغول بودند) . خداوند ، همه كتابهايى را كه نازل فرمود ، پديد آورده است» .
ابو قُره گفت : آيا آنها نابود مىشوند ؟
امام رضا عليه السلام فرمود : «مسلمانان ، اتّفاق نظر دارند كه همه چيز ، جز خدا ، نابود شدنى است و جز خدا ، همگى فعل خدايند . تورات و انجيل و زبور و فرقان هم فعل خدايند . آيا اين گفته مردم را نشيندهاى كه مىگويند : "پروردگار قرآن"؟ و قرآن ، در روز قيامت مىگويد : پروردگارا! اين فلانى - كه خدا بهتر از قرآن ، او را مىشناسد - روزش را با تشنگى گذراند و شبش را به بىخوابى . پس مرا شفيعش قرار ده! همچنين است تورات و انجيل و زبور كه همگى حادث و پديده اند. آنها را كسى پديد آورده كه همانندى ندارد و براى هدايت كسانى اند كه مىانديشند . هر كس بپندارد كه آنها همواره با خدا بودهاند ، معتقد است كه خدا ، قديم اوّل نيست ، و قديمِ يگانه هم نيست و كلام ، همواره با او بوده است و آغازى ندارد ، در حالى كه كلام ، اِله نيست» .
ابو قُرّه گفت : براى ما روايت شده كه همه كتابها در روز قيامت مىآيند ، در حالى كه مردم به صف در يك سطح در برابر پروردگار ايستادهاند و به انتظارند تا كتابها به خدا ملحق شوند ؛ چون آنها از اويند و جزئى از او ، و بنا بر اين ، به او باز مىگردند .
امام رضا عليه السلام فرمود : «مسيحيان هم در باره مسيح ، اين گونه مىگويند : مسيح ، روح خدا و جزئى از خداست و به او بر مىگردد . مَجوس هم در باره آتش و خورشيد مىگويند : اين دو ، جزئى از خدايند و به او بر مىگردند ، در حالى كه پروردگار ، برتر از آن است كه جزء داشته باشد ، يا پراكنده باشد ...» .
