209
شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد دوّم

فصل نهم : حدوث يا قِدَم قرآن‏

۹ / ۱

هر چيزى ، جز خدا «آفريده» است‏

قرآن‏

( خداوند ، آفريننده همه چيز است) .

حديث‏

۴۳۷.المناقب ، ابن شهرآشوب : [ابو هاشم‏] محمّد بن صالح ارمنستانى، از امام هادى عليه السلام در باره آيه : (و[فرجامِ ]كار در گذشته و آينده ، به دست خدا بوده و هست) پرسيد . ابو هاشم گفت : در ذهن من ، اين نكته هست كه : قرآن ، آفريده است يا ناآفريده ؟
امام هادى عليه السلام فرمود : «ابو هاشم! خداوند ، آفريننده همه چيز است و جز او ، همه ، آفريده اند» .

۴۳۸.امام هادى عليه السلام - در نامه‏اى خطاب به برخى شيعيان بغداد - : به نام خداوند مهروَرز مهربان . خداوند ، ما و تو را از فتنه [ى مجادله در باره قرآن‏] نگه دارد ، كه اگر چنان كند ، نعمت بزرگى عطا كرده است ، و اگر نكند ، [فتنه‏اى ]هلاكت‏آور خواهد بود . به نظر ما ، مجادله در باره [خلق‏] قرآن ، بدعتى است كه سؤال كننده و جواب دهنده ، در آن ، شريك اند . سؤال كننده ، چيزى را داد و ستد مى‏كند كه از آنِ او نيست و جواب دهنده ، بارى را به دوش مى‏كشد كه [در فهم و] وظيفه او نيست . آفريننده ، جز خداى عزّ وجلّ نيست ، و هر چيزى جز او آفريده است . قرآن ، كلام خداوند است . از پيش خودت نامى براى آن ، برنگزين كه از گم‏راهان خواهى شد . خداوند ، ما و تو را از كسانى قرار دهد كه از پروردگارشان مى‏ترسند و از روز قيامت ، بيمناك اند .


شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد دوّم
208

الفصل التاسع: حُدوثُ القُرآنِ وقِدَمُهُ‏

۹ / ۱

كُلُّ شَي‏ءٍ سِوَى اللَّهِ مَخلوقٌ‏

الكتاب‏

(اللَّهُ خالِقُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ ) .۱

الحديث‏

۴۳۷.المناقب لابن شهرآشوب : سَأَلَ [أبو هاشِمٍ‏] مُحَمَّدُ بنُ صالِحٍ الأَرمينِيّ لِأَبي مُحَمَّدٍ عليه السلام عَن قَولِهِ تَعالى‏ : (لِلَّهِ الْأَمْرُ مِن قَبْلُ وَ مِن بَعْدُ) ... . قالَ أبو هاشِمٍ : خَطَرَ بِبالي أنَّ القُرآنَ مَخلوقٌ أم غَيرُ مَخلوقٍ ؟ فَقالَ أبو مُحَمَّدٍ عليه السلام : يا أبا هاشِمٍ ! اللَّهُ خالِقُ كُلِّ شَي‏ءٍ وما سِواهُ مَخلوقٌ .۲

۴۳۸.الإمام الهادي عليه السلام - في كتِابٍ إلى‏ بَعضِ شيعَتِهِ بِبَغدادَ - : بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ . عَصَمَنَا اللَّهُ وإيّاكَ مِنَ الفِتنَةِ ، فَإِن يَفعَل فَقَد أعظَمَ‏۳ بِها نِعمَةً ، وإن لا يَفعَل فَهِيَ الهَلَكَةُ، نَحنُ نَرى‏ أنَّ الجِدالَ فِي القُرآنِ بِدعَةٌ ، اشتَرَكَ فيهَا السّائِلُ وَالمُجيبُ ، فَيَتَعاطَى السّائِلُ ما لَيسَ لَهُ ، ويَتَكَلَّفُ المُجيبُ ما لَيسَ عَلَيهِ ، ولَيسَ الخالِقُ إلَّا اللَّهَ عزّ وجلّ ، وما سِواهُ مَخلوقٌ ، وَالقُرآنُ كَلامُ اللَّهِ ، لا تَجعَل لَهُ اسماً مِن عِندِكَ فَتَكونَ مِنَ الضّالّينَ ، جَعَلَنَا اللَّهُ وإيّاكَ مِنَ الَّذينَ يَخشَونَ رَبَّهُم بِالغَيبِ وهُم مِنَ السّاعَةِ مُشفِقونَ .۴

1.النساء : ۸۳ .

2.المناقب لابن شهرآشوب : ج ۴ ص ۴۳۶ ، بحار الأنوار : ج ۵۰ ص ۲۵۸ ح ۱۵ .

3.في الأمالي للصدوق وبحار الأنوار : «فَأَعظِمْ بِها نِعمَةً» .

4.التوحيد : ص ۲۲۴ ح ۴ ، الأمالي للصدوق : ص ۶۳۹ ح ۸۶۴ كلاهما عن محمّد بن عيسى بن عبيد اليقطيني ، روضة الواعظين : ص ۴۷ ، بحار الأنوار: ج ۹۲ ص ۱۱۸ ح ۴ .

  • نام منبع :
    شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد دوّم
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعي از پژوهشگران، اصغر هادوي کاشاني، محمّد احسانى‏فر لنگرودى، علي‌رضا نظري خرّم، محمّدرضا حسين‌زاده، علي شاه‌ علي‌زاده، حميد رضا شيخي (مترجم)
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    02/01/1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 8401
صفحه از 506
پرینت  ارسال به