203
شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد دوّم

و از اين رو، با گذشت زمان، حكم آنها تغيير مى‏كند. در چنين مواردى اراده خداوند متعال از همان آغاز به جعل قانون موقت تعلق مى‏گيرد و تجديد نظر و تغييرى در حكم الهى پديد نمى‏آيد .۱ بنا بر اين، آنچه با عنوان «نسخ قرآنى» مشهور است، تنها اعلام پايان يافتن زمان عمل به حكمى و آغاز شدن زمان عمل به حكمى ديگر است.

۵ . انواع متصوّر نسخ در قرآن‏

نسخ در قرآن ، انواع گوناگونى تصوّر شده كه عمده آنها عبارت است از :

يك . نسخ حكم و تلاوت‏

در اين فرض ، آيه‏اى كه مشتمل بر حكمى است ، به طور كامل از قرآن حذف شده است . نمونه‏اى كه براى اين نوع نسخ گفته شده ، بنا بر روايتى ضعيف از عايشه است كه مى‏گويد : بر پيامبر آيه‏اى نازل شد با اين متن :
عَشْرُ رَضَعاتٍ مَعلُوماتٍ يُحرِمْنَ .
ده بار شير دادنِ معلوم ، باعث حرمت مى‏شود .

سپس با آيه‏اى ديگر نسخ شد كه پنج بار را كافى مى‏دانست . هر دو آيه منسوخ و ناسخ ، در قرآن بودند و مردم آن را تلاوت مى‏كردند ولى حيوانى اين دو آيه را از مصحفى كه در آن ثبت بود خورد و از ميان برد .۲
چگونه ممكن است آياتى از قرآن كه همواره مورد تلاوت و قرائت همگان بوده و حتى پس از پيامبر هم تلاوت مى‏شده ، پس از وفات پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به وسيله يك بز

1.ر.ك: البيان فى تفسير القرآن: ص‏۲۷۸ - ۲۷۹؛ التمهيد: ج ۲ ص ۲۶۸.

2.اين روايت در منابع اهل سنّت آمده است . براى نمونه، ر.ك : كتاب الموطأ: ج ۲ ص ۶۰۹ ؛ سنن النسائى : ج ۴ ص ۱۰۰ .


شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد دوّم
202

گونه‏اى جمع عرفى است و از دايره نسخ بيرون است . از اين رو، تفاوت ميان نسخ و تخصيص در آن است كه نسخ، رفع حكم سابق از همه افراد موضوع است و تخصيص، رفع حكم از برخى افراد.
تذكر اين نكته لازم است كه تضاد ميان ناسخ و منسوخ، ظاهرى (يا مجازى) است، نه حقيقى؛ زيرا بازگشت پديده نسخ در حقيقت به زمان و مدت حكم است، بدين معنا كه حكم منسوخ ، در محدوده زمانى معيّنى نافذ و معتبر است و سپس اين زمان پايان مى‏يابد و زمان نفوذ و اعتبار حكم ناسخ آغاز مى‏گردد. توضيح آن كه حكم سابق (منسوخ) ، از آغاز موقت بوده، ولى خداوند مدت آن را اعلام نكرده است و به ظاهر آن را به گونه مطلق و دائم تشريع فرموده و سپس با تشريع لاحق (ناسخ)، مدت حكم سابق را آشكار ساخته و از پايان يافتن زمان اعتبار آن خبر داده است.۱ به تعبيرى، روح نسخ ، به «تخصيص اَزمانى» در برابر «تخصيص افرادى» باز مى‏گردد. روشن است كه تضاد ميان اين دو حكم، حقيقى نيست. از اين روست كه صاحب‏نظران، نسخ قرآنى را اساساً حقيقى ندانسته و مجازى يا ظاهرى شمرده‏اند.۲
از اين جا تفاوت ميان قوانين بشرى و قوانين شرعى نيز روشن مى‏گردد. قوانين بشرى به دليل ضعف و جهل قانون‏گذار، هر از چند گاهى دستخوش تجديد نظر اساسى مى‏شوند و دگرگون و نسخ مى‏گردند؛ زيرا پس از مدتى كاستى و ناكارآمدى خود را در عرصه عمل نشان مى‏دهند و جاى خود را به قوانينى مى‏سپارند كه با آنها در تضادّ كامل اند. ماجرا در جعل قوانين شرعى به گونه‏اى ديگر است. مى‏دانيم كه در احكام شرعى، در واقع، مصالح و مفاسد موجود در اشيايند كه وجوب و حرمت و نظاير آنها را طلب مى‏كنند. گاه اين مصالح و مفاسد موجود در اشيا موقّت اند

1.البيان فى تفسير القرآن: ص‏۲۷۹ - ۲۸۰.

2.«نسخ در قرآن؛ تازه‏ترين ديدگاه‏ها»، محمد هادى معرفت، بيّنات، ش‏۴۴، ص‏۱۰۰ - ۱۰۱.

  • نام منبع :
    شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد دوّم
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعي از پژوهشگران، اصغر هادوي کاشاني، محمّد احسانى‏فر لنگرودى، علي‌رضا نظري خرّم، محمّدرضا حسين‌زاده، علي شاه‌ علي‌زاده، حميد رضا شيخي (مترجم)
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    02/01/1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 8171
صفحه از 506
پرینت  ارسال به