۳۵۳.تفسير الطبرى - به نقل از ابن عبّاس - : نضر بن حارث بن كَلَدة بن عَلقَمة بن عبد مناف بن عبد الدار بن قُصَى ، از شيطان‏هاى قريش بود. او به پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله آزار و اذيّت مى‏رسانْد و با ايشان ، آشكارا دشمنى مى‏نمود. وى به حيره رفته و در آن جا ، تاريخ پادشاهان ايران و داستان‏هاى رستم و اسفنديار را آموخته بود.
بنا بر اين، هر گاه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله در جايى مى‏نشست و از خدا ياد مى‏كرد و در باره عذاب‏هايى كه خداوند بر سر امّت‏هاى پيشين آورده بود ، براى قومش مى‏گفت، چون بر مى‏خاست و مى‏رفت ، نضر به جاى او مى‏نشست و مى‏گفت: اى قريش ! به خدا سوگند كه من ، داستان‏هايى خوش‏تر از داستان‏هاى او برايتان مى‏گويم . پس بياييد كه من ، سخنانى نيكوتر از سخنان او براى شما مى‏گويم.
آن گاه ، از پادشاهان ايران و رستم و اسفنديار ، براى آنها حكايت مى‏كرد . سپس مى‏گفت: داستان‏هاى محمّد ، خوش‏تر از داستان‏هاى من نيست.
بدين سبب، خداوند - تبارك و تعالى - ، هشت آيه از قرآن را در باره نضر ، فرو فرستاد . آيه: (چون آيات ما بر او خوانده شود، مى‏گويد: افسانه‏هاى پيشينيان است) و تمام آياتى كه در آنها تعبير «افسانه‏ها» آمده است.

۳۵۳.تفسير الطبري عن ابن عبّاس : كانَ النَّضرُ بنُ الحارِثِ بنِ كَلَدَةَ بنِ عَلقَمَةَ بنِ عَبدِ مَنافِ بنِ عَبدِ الدّارِ بنِ قُصَيٍّ مِن شَياطينِ قُرَيشٍ ، وكانَ يُؤذي رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله ويَنصِبُ لَهُ العَداوَةَ ، وكانَ قَد قَدِمَ الحيرَةَ ، تَعَلَّمَ بِها أحاديثَ مُلوكِ فارِسَ وأحاديثَ رُستُمَ وأسفَندِيارَ .
فَكانَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله إذا جَلَسَ مَجلِساً فَذَكَّرَ بِاللَّهِ وحَدَّثَ قَومَهُ ما أصابَ مَن قَبلَهُم مِنَ الاُمَمِ مِن نَقِمَةِ اللَّهِ ، خَلَفَهُ في مَجلِسِهِ إذا قامَ.
ثُمَّ يَقولُ: أنا وَاللَّهِ يا مَعشَرَ قُرَيشٍ أحسَنُ حَديثاً مِنهُ ، فَهَلُمّوا فَأَنَا اُحَدِّثُكُم أحسَنَ مِن حَديثِهِ ، ثُمَّ يُحَدِّثُهُم عَن مُلوكِ فارِسَ ورُستُمَ وأسفَندِيارَ ، ثُمَّ يَقولُ: ما مُحَمَّدٌ أحسَنُ حَديثاً مِنّي.
قالَ: فَأَنزَلَ اللَّهُ تَبارَكَ وتَعالى‏ فِي النَّضرِ ثَمانِيَ آياتٍ مِنَ القُرآنِ ، قَولَهُ: ( إِذَا تُتْلَى‏ عَلَيْهِ ءَايَتُنَا قَالَ أَسَطِيرُ الْأَوَّلِينَ )^۱ وكُلَّ ما ذُكِرَ فيهِ الأَساطيرُ فِي القُرآنِ.^۲