(قُلْ يَعِبَادِىَ الَّذِينَ أَسْرَفُواْ عَلَى‏ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُواْ مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ .^۱
بگو : اى بندگان من كه بر خودتان زياده‏روى روا داشته‏ايد ، از رحمت خداوند نااميد نشويد ؛ چرا كه خداوند همه گناهان را مى‏آمرزد ، و او آمرزنده مهربان است).
توصيه به خوديابى، مراقبت و مديريت نفس و عدم غفلت از آن:
(يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ عَلَيْكُمْ أَنفُسَكُمْ .^۲
اى كسانى كه ايمان آورديد ، به خودتان بپردازيد).
دعوت به تلاش و بهره‏گيرى از توانايى‏هاى ذاتى:
(يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ اتَّقُواْ اللَّهَ وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُواْ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرُ بِمَا تَعْمَلُونَ * وَ لَا تَكُونُواْ كَالَّذِينَ نَسُواْ اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِكَ هُمُ الْفَسِقُونَ .^۳
اى كسانى كه ايمان آورديد ، از خدا پروا كنيد ، و هر كسى بايد بنگرد كه براى فردا چه پيش فرستاده است . از خدا پروا كنيد كه خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است و همانند كسانى مباشيد كه خدا را فراموش كردند ، و خداوند هم آنان را از يادشان برد ، و آنان همان فاسقان اند) .
(وَ أَن لَّيْسَ لِلْإِنسَنِ إِلَّا مَا سَعَى‏ * وَ أَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَى‏ .^۴
براى‏انسان،نيست مگر آنچه تلاش كرده،و [نتيجه‏] تلاش خودش را به زودى مى‏بيند).
سفارش اكيد در نيكى به والدين:
(وَبِالْوَ لِدَيْنِ إِحْسَنًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَآ أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَ لَا تَنْهَرْهُمَا وَ قُل لَّهُمَا قَوْلًا كَرِيمًا * وَ اخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِ‏ّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَ قُل

دعوت به تفكّر و تدبّر و بيدارى انديشه:
(... كَذَ لِكَ نُفَصِّلُ الْأَيَتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ .^۱
اين چنين آيات را تفصيل مى‏دهيم براى گروهى كه مى‏انديشند) .
(كِتَبٌ أَنزَلْنَهُ إِلَيْكَ مُبَرَكٌ لِّيَدَّبَّرُواْ ءَايَتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُوْلُواْ الْأَلْبَبِ .^۲
كتابى خجسته فرو فرستاديم ، تا در آيات آن تدبر كنند ، و صاحبان انديشه ناب پند آموزند).
توصيه به شكيبايى و پايدارى در برابر دشوارى‏ها:
(وَكَأَيِّن مِّن نَّبِىٍ‏ّ قَتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَآ أَصَابَهُمْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّبِرِينَ .^۳
و چه بسا پيامبرانى كه همراه او توده‏هاى انبوه كارزار كردند ، و در برابر آنچه در راه خدا بديشان رسيد ، سستى نورزيدند و ناتوان نشدند و تسليم نگرديدند ، و خداوند شكيبايان را دوست دارد).
دعوت به توكّل و اعتماد به خداوند:
(إِنَّ الَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَمُواْ تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَئِكَةُ أَلَّا تَخَافُواْ وَ لَا تَحْزَنُواْ وَ أَبْشِرُواْ بِالْجَنَّةِ الَّتِى كُنتُمْ تُوعَدُونَ .^۴
آنان كه گفتند : پروردگار ما اللَّه است ، و پايدارى كردند ، فرشتگان بر آنها فرود مى‏آيند كه:نترسيد و اندوهگين نشويد.و شاد باشيد به بهشتى كه وعده داده شديد) .
(... فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ .^۵
هر گاه تصميم گرفتى ، به خدا توكل كن ، كه خداوند توكل‏كنندگان را دوست دارد).
دعوت به اميد و نشاط و دورى از نوميدى: