و آيه مشخص پرداخته و در اين قالب، خواصّ برخى سوره‏ها را بيان كرده‏اند . براى مثال ، در روايتى سوره حمد ، شفاى همه بيمارى‏ها دانسته شده و از همين رو «سوره شفا» نام گرفته است:
فاتِحَةُ الكِتابِ شِفاءٌ مِن كُلِّ داءٍ .^۱
سوره فاتحه ، درمان هر دردى است .
و همين سوره در جاى ديگر درمان سم،^۲ صرع‏^۳ و همه بيمارى‏ها جز مرگ‏^۴ شناسانده شده است.
برخى مفسّران ، شفاى جسمى‏از قرآن و سوره حمد را مجرّب و قطعى دانسته‏اند .^۵
نمونه ديگر ، روايت منقول از پيامبر در باره سوره تكاثر است كه قرائت آن را هنگام خواب ، مايه امان از فتنه قبر دانسته است .^۶ در باره آيه‏ها نيز ، فضيلت آية الكرسى مشهور است و منقول از امام رضا عليه السلام است كه قرائت آن هنگام خواب ، مايه امنيت خاطر از فلج شدن ، و تلاوت پس از نماز واجب ، موجب پيشگيرى از مسموم شدن به وسيله نيش زهرآگين حيوانات موزى است .^۷

تأملى در احاديث قرآن‏درمانى‏

در مواجهه با روايات پيش‏گفته ، نكاتى در خور ياد است:
۱. برخى، خواصّ درمانى سوره‏ها و آيات را از باب عليّت تامه نمى‏دانند، بلكه

و اخروى قرآن، احاديث مربوط به خواص درمانىِ آيات و سور نيز گرد آمده‏اند. ^۱
روايات مورد بحث را مى‏توان به چند دسته قسمت كرد:
۱. برخى از احاديث، با تعابيرى مانند: «القرآن هو الدواء»^۲ و «خير الدواء القرآن»^۳ و «ودواء دائكم»^۴ . قرآن را به صورت مطلق ، مايه شفاى دردها و بيمارى‏ها معرفى كرده‏اند. اين روايات ، به سبب اطلاق، درمان روحى و جسمى را در بر مى‏گيرند. و به ليل موافقت با آيات متعددى كه قرآن را شفا و هدايت مى‏دانند ،^۵ مقبول و معتبرند .
۲. شمار ديگرى از احاديث، بدون نام بردن از سور و آياتى خاص، قرائت قرآن را مايه شفاى برخى دردهاى جسمى‏مى‏دانند؛ مانند اين كه پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله در پاسخ مردى كه از درد گلو به آن حضرت پناه برد او را به قرائت قرآن فرمان داد: «عليك بقرائة القرآن»،^۶ و نيز بر اساس نقلى از آن حضرت، قرائت قرآن بيمارى بلغم را زايل مى‏كند.^۷
۳. شمار فراوانى از روايات نيز به صورت خاص و مشخص ، به فضيلت دسته‏اى از سوره‏هاى قرآن مانند «حواميم» و يا «مسبّحات» اشاره كرده‏^۸ و يا به يك سوره