ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‏اند ، خداوند وعده آمرزش و اجر عظيمى داده است) .
آيه سوم ، آيه ۶ از سوره صف است . اين آيه مى‏گويد :
(وَ إِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَبَنِى إِسْرَ ءِيلَ إِنِّى رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُم مُّصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَىَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَ مُبَشِّرَا بِرَسُولٍ يَأْتِى مِن بَعْدِى اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَآءَهُم بِالْبَيِّنَتِ قَالُواْ هَذَا سِحْرٌ مُّبِينٌ .
و (به ياد آوريد) هنگامى را كه عيسى بن‏مريم گفت : «اى بنى اسرائيل، من فرستاده خدا به سوى شما هستم در حالى كه تصديق كننده كتابى كه قبل از من فرستاده شده [تورات ]مى‏باشم ، و بشارت‏دهنده به رسولى كه بعد از من مى‏آيد و نام او احمد است» . هنگامى كه او [احمد] با معجزات و دلايل روشن به سراغ آنان آمد ، گفتند : «اين سحرى است آشكار).
گرچه آيه سوم به طور مشخص نمى‏گويد كه بشارت حضرت عيسى عليه السلام در مورد پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله در انجيل آن حضرت بوده است يا خير ، با اين حال ، روايات اسلامى در تفسير اين آيه ، اين بشارت را از بشارات انجيل دانسته است . در حديثى آمده است كه اسم پيامبر اسلام صلى اللَّه عليه و آله در انجيل ، «احمد» است .^۱ اين حديث نشان مى‏دهد كه بشارت حضرت عيسى عليه السلام در مورد پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله در انجيل آمده است . گذشته از اين كه اناجيل موجود در عصر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در حقيقت ، سيره قولى و عملى حضرت عيسى عليه السلام است كه ديگران - به نظر مسيحيان با تأييد روح القدس - پس از وى نگاشته‏اند و هرگز عين كتاب آن حضرت نبوده است .
صرف نظر از سنّت شفاهى بين اهل كتاب در زمان نزول قرآن كريم ، كه اطلاع دقيقى هم از آن در دست نيست ، اين مقاله در صدد تبيين و رفع ابهام از دو مسئله مهم است : يكى آن كه آيا اساساً وقتى قرآن در آيات فوق از تورات و انجيل سخن

حقيقت خواهد بود . در اين باره ، سه آيه از آيات قرآن به روشنگرى پرداخته است : آيه نخست ، كه صريح‏ترين آيه در اين باب نيز به شمار مى‏آيد ، آيه ۱۵۷ سوره اعراف است :
(الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِىَّ الْأُمِّىَّ الَّذِى يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِى التَّوْرَاةِ وَالإِْنجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَئِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأَْغْلَلَ الَّتِى كَانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ ءَامَنُواْ بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُواْ النُّورَ الَّذِى أُنزِلَ مَعَهُ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ .
همانها كه از فرستاده (خدا) ، پيامبر «امى» پيروى مى‏كنند : پيامبرى كه صفاتش را ، در تورات و انجيلى كه نزدشان است ، مى‏يابند ؛ آنها را به معروف دستور مى‏دهد ، و از منكر باز مى‏دارد ، اشياى پاكيزه را براى آنها حلال مى‏شمرد ، و ناپاكى‏ها را تحريم مى‏كند ؛ و بارهاى سنگين و زنجيرهايى را كه بر آنها بود ، (از دوش و گردنشان) بر مى‏دارد . پس كسانى كه به او ايمان آوردند ، و حمايت و يارى‏اش كردند ، و از نورى كه با او نازل شده پيروى نمودند ، آنان رستگاران‏اند) .
آيه دوم ، آيه ۲۹ سوره فتح است . اين آيه در مورد پيامبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله مى‏فرمايد :
(مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّآءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَآءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَ نًا سِيمَاهُمْ فِى وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَ لِكَ مَثَلُهُمْ فِى التَّوْرَاةِ وَ مَثَلُهُمْ فِى الْإِنجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطَْهُ فََازَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى‏ عَلَى‏ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّلِحَتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَ أَجْرًا عَظِيمَا .
محمد فرستاده خداست ، و كسانى كه با او هستند در برابر كفار سرسخت و شديد ، و در ميان خود مهربان‏اند . پيوسته آنها را در حال ركوع و سجود مى‏بينى در حالى كه همواره فضل خدا و رضاى او را مى‏طلبند ، نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمايان است . اين، توصيف آنان در تورات و توصيف آنان در انجيل است . همانند زراعتى كه جوانه‏هاى خود را خارج ساخته ، سپس به تقويت آن پرداخته تا محكم شده و بر پاى خود ايستاده است و به قدرى رشد كرده كه زارعان را به شگفتى وا مى‏دارد . اين براى آن است كه كافران را به خشم آورد (ولى) كسانى از آنها را كه