۳۹۶.الكافى - به نقل از محمّد بن سوقه - : از امام باقر عليه السلام در باره اين سخن خداى - تبارك و تعالى - : (پس كسى كه بعد از شنيدن وصيّت آن را تغيير دهد ، گناهش بر عهده كسانى است كه آن را تغيير مىدهند .) پرسيدم . فرمود: «اين آيه را، اين سخن خداى عزّ وجلّ - كه بعد از آن آمده - نسخ كرده است: (هر كه از ستم و كژروى وصيّتكننده [نسبت به ورثهاش] يا از گناه او [در وصيّت به كار خلاف] بيم داشته باشد و ميان آنها (وصيّتكننده و وصيّتشوندهها) سازش دهد ، گناهى بر او نيست)».
يعنى كسى كه براى او مالى وصيّت شده، اگر بيمناكِ انحراف وصيّت كننده در آن چيزى است كه براى او بر خلاف حق وصيّت كند و خدا به آن راضى نيست ، بر وى گناهى نيست كه وصيّت را به آنچه حق و رضاى خداست ، از راه خير، تغيير دهد» .
چهار . آيه ۲۴۰ سوره بقره
(كسانى از شما كه مرگشان فرا مىرسد و همسرانى برجاى مىگذارند ، [ بايد ] براى همسران خويش وصيّت كنند تا آنان را براى يك سال بهرهمند سازند و [ از منزل ] بيرون نكنند . پس اگر بيرون بروند ، در آنچه آنان بهطور پسنديده در باره خود انجام دهند ، گناهى بر شما نيست . و خداوند توانا و حكيم است) .
۳۹۷.تفسير العيّاشى - به نقل از معاويه [بن بريد] - : از ايشان (امام صادق عليه السلام) در باره اين آيه : (كسانى از شما كه مرگشان فرا مىرسد و همسرانى بر جاى مىگذارند، [بايد] براى همسران خويش وصيّت كنند تا آنان را براى يك سال بهرهمند سازند) پرسيدم . فرمود: «با آيه (چهار ماه و ده روز انتظار مىبرند) نسخ شده است و آيه ارث نيز آن را نسخ كرده است».
