۸۳۴.المناقب ، ابن شهرآشوب : گفته شده است كه عبد الرحمان سُلَمى ، سوره حمد را به فرزند حسين عليه السلام آموخت . چون آن را بر پدرش خواند، حسين عليه السلام هزار دينار و هزار خلعت ، به او (عبد الرحمان) داد و دهانش را پُر از دُر كرد . هنگامى كه كسى براى اين كار ، بر ايشان خُرده گرفت، فرمود: «اين كجا و عطاى او كجا؟!» ، يعنى تعليم دادن سوره حمد . و حسين عليه السلام اين ابيات را خواند:

هر گاه دنيا به تو بخشش كرد، تو همه آن رابه مردم ببخش ، پيش از آن كه از دستت برود
زيرا هر گاه دنيا رو آوَرَد ، بذل و بخشش كردن، آن را از بين نمى‏بَرَدو هر گاه پشت كند ، بخل ورزيدن ، آن را نگه نمى‏دارد .

۸۳۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: فاتحة الكتاب ، از گنجى در زير عرش ، فرود آمد.

۸۳۶.مسند ابن حنبل - به نقل از ابن جابر - : به پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله كه از آبريزگاه ، باز مى‏گشت، برخوردم و گفتم: «سلام بر تو ، اى پيامبر خدا!» ؛ امّا ايشان ، پاسخم را نداد... . پس در حالى كه وضو گرفته بود ، بيرون آمد و فرمود: «سلام و رحمت خدا بر تو باد!» ... .
سپس فرمود: «اى عبد اللَّه بن جابر! آيا به تو از بهترين سوره قرآن ، خبر ندهم؟» .
گفتم : چرا، اى پيامبر خدا!
فرمود: ( الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِ‏ّ الْعَلَمِينَ ) را تا پايانش بخوان» .

۸۳۷.المعجم الأوسط - به نقل از ابو زيد - : با پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در يكى از درّه‏هاى مدينه بودم كه شنيد مردى عبادت مى‏كند و اُمّ القرآن را مى‏خوانَد. ايشان برخاست و تا آخر به آن ، گوش داد . سپس فرمود: «در قرآن ، مانند آن (سوره حمد) نيست» .

۸۳۴.المناقب لابن شهرآشوب : قيلَ : إنَّ عَبدَالرَّحمنِ السُّلَمِيَّ عَلَّمَ وَلَدَ الحُسَينِ الحَمدَ ، فَلَمّا قَرَأَها عَلى‏ أبيهِ أعطاهُ ألفَ دينارٍ ، وألفَ حُلَّةٍ ، وحَشا فاهُ دُرّاً ، فَقيلَ لَهُ في ذلِكَ فَقالَ: وأينَ يَقَعُ هذا مِن عَطائِهِ؟! يَعني تَعليمَهُ . وأنشَدَ الحُسَينُ عليه السلام :

إذا جادَتِ الدُّنيا عَلَيكَ فَجُد بِهاعَلَى النّاسِ طُرّاً قَبلَ أن تَتَفَلَّتِ‏
فَلَا الجودُ يُفنيها إذا هِيَ أقبَلَت‏ولَا البُخلُ يُبقيها إذا ما تَوَلَّتِ ^۱

۸۳۵.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله : نَزَلَت فاتِحَةُ الكِتابِ مِن كَنزٍ تَحتَ العَرشِ . ^۲

۸۳۶.مسند ابن حنبل عن ابن جابر : اِنتَهَيتُ إلى‏ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله وقَد أهراقَ الماءَ ، فَقُلتُ: السَّلامُ عَلَيكَ يا رَسولَ اللَّهِ ، فَلَم يَرُدَّ عَلَيَّ ...
فَخَرَجَ عَلَيَّ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله قَد تَطَهَّرَ ، فَقالَ: عَلَيكَ السَّلامُ ورَحمَةُ اللَّهِ ... .
ثُمَّ قالَ: ألا اُخبِرُكَ يا عَبدَاللَّهِ بنَ جابِرٍ بِخَيرِ سورَةٍ فِي القُرآنِ؟ قُلتُ‏^۳: بَلى‏ ، يا رَسولَ اللَّهِ .
قالَ: اِقرَأ : «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِ‏ّ الْعَلَمِينَ» حَتّى‏ تَختِمَها .^۴

۸۳۷.المعجم الأوسط عن أبي زيد : كُنتُ مَعَ النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله في بَعضِ فِجاجِ‏^۵ المَدينَةِ ، فَسَمِعَ رَجُلاً يَتَهَجَّدُ ويَقرَأُ بِاُمِّ القُرآنِ ، فَقامَ النَّبِيُّ صلى اللَّه عليه و آله فَاستَمَعَ حَتّى‏ خَتَمَها ، ثُمَّ قالَ: ما فِي القُرآنِ مِثلُها .^۶