۱۴۳۳.سنن ابن ماجة - به نقل از ابو هريره - : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «از چاه غم ، به خدا پناه ببريد» .
گفتند: اى پيامبر خدا! چاه غم چيست؟
فرمود: «درّه‏اى است از جهنّم كه خود جهنّم ، روزى چهارصد مرتبه از آن به خدا پناه مى‏برد» .
گفتند : اى پيامبر خدا! چه كسى وارد آن مى‏شود؟
فرمود: «براى قاريان رياكار ، آماده شده است. از جمله منفورترين قاريان نزد خدا ، كسانى هستند كه به ديدار فرمان‏روايان مى‏روند» .

۱۴۳۴.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: از وادى غم ، به خدا پناه ببريد ، كه هر گاه [دَرِ آن‏] باز مى‏شود ، جهنّم ، هفتاد مرتبه از آن به خدا پناه مى‏جويد . خداوند ، اين وادى را براى قاريان رياكار ، فراهم آورده است و از جمله بدترين قاريان ، كسى است كه به ملاقات فرمان‏روايان برود.

۱۴۳۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: از فخرفروشى قاريان ، به خدا پناه بريد؛ زيرا آنان از شاهان نيز مغرورترند . از قارىِ متكبّر ، منفورتر نزد خدا نمى‏يابى.

۱۴۳۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: هر گاه كسى قارى قرآن و عالم و فقيه در دين شود و سپس از سرِ چاپلوسى و به طمع مال و منال صاحب حكومت، به درگاه او رود ، به تعداد گام‏هايش [كه به سوى دربار او برداشته ، ]در آتش جهنّم فرو مى‏رود.

۱۴۳۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: [در روز قيامت‏] فرمان داده مى‏شود كه مردانى را به سوى آتش ببرند. خداوند پر شكوه به مالك‏^۱ مى‏فرمايد: «به آتش بگو: ... زبان‏هاى آنها را نسوزان؛ چرا كه آنان زياد قرآن تلاوت مى‏كردند» .
نگهبان آتش به آنان مى‏گويد: اى بدبخت‏ها! مگر چگونه بوده‏ايد؟
آنان مى‏گويند: ما براى غير خداى متعال كار مى‏كرديم . پس به ما گفته شد كه : پاداش خود را از همان كسى بگيريد كه برايش كار كرده‏ايد.

۱۴۳۳.سنن ابن ماجة عن أبي هريرة : قالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله : تَعَوَّذوا بِاللَّهِ مِن جُبِّ الحُزنِ! قالوا: يا رَسولَ اللَّهِ! وما جُبُّ الحُزنِ؟ قالَ: وادٍ في جَهَنَّمَ ، يَتَعَوَّذُ مِنهُ جَهَنَّمُ كُلَّ يَومٍ أربَعَمِئَةِ مَرَّةٍ ، قالوا: يا رَسولَ اللَّهِ ومَن يَدخُلُهُ؟ قالَ: اُعِدَّ لِلقُرّاءِ المُرائينَ بِأَعمالِهِم ، وإنَّ مِن أبغَضِ القُرّاءِ إلَى اللَّهِ الَّذينَ يَزورونَ الاُمَراءَ .^۱

۱۴۳۴.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله : تَعَوَّذوا بِاللَّهِ مِن وادِي الحُزنِ ، إذا فُتِحَ استَجارَت مِنهُ جَهَنَّمُ سَبعينَ مَرَّةً ، أعَدَّهَا اللَّهُ لِلقُرّاءِ المُرائينَ بِأَعمالِهِم ، وإنَّ مِن شَرِّ القُرّاءِ مَن يَزورُ الاُمَراءَ .^۲

۱۴۳۵.عنه صلى اللَّه عليه و آله : تَعَوَّذوا بِاللَّهِ مِن فَخرِ القُرّاءِ ؛ فَإِنَّهُم أشَدُّ فَخراً مِنَ الجَبابِرَةِ ، ولا تَجِدُ أبغَضَ إلَى اللَّهِ مِن قارِئٍ مُتَكَبِّرٍ .^۳

۱۴۳۶.عنه صلى اللَّه عليه و آله : إذا قَرَأَ الرَّجُلُ القُرآنَ وتَفَقَّهَ فِي الدّينِ ، ثُمَّ أتى‏ بابَ صاحِبِ السُّلطانِ تَمَلُّقاً إلَيهِ وطَمَعاً لِما في يَدَيهِ ، خاضَ بِقَدرِ خُطاهُ في نارِ جَهَنَّمَ . ^۴

۱۴۳۷.عنه صلى اللَّه عليه و آله : يُؤمَرُ بِرِجالٍ إلَى النّارِ ، فَيَقولُ اللَّه جَلَّ جَلالُهُ لِمالِكٍ: قُل لِلنّارِ: ... ولا تُحرِقي لَهُم ألسُناً فَقَد كانوا يُكثِرونَ تِلاوَةَ القُرآنِ ، قالَ: فَيَقولُ لَهُم خازِنُ النّارِ: يا أشقِياءُ ، ما كانَ حالُكُم؟ قالوا: كُنّا نَعمَلُ لِغَيرِ اللَّهِ تَعالى‏ ، فَقيلَ لَنا: خُذوا ثَوابَكُم مِمَّن عَمِلتُم لَهُ .^۵