۷۶۶.امام على عليه السلام: به پند خدا (قرآن) ، گوش بسپاريد ؛ زيرا بهترين سخن است، و به راه پيامبرتان ، اقتدا كنيد؛ زيرا برترين راه است، و از سنّت او پيروى كنيد؛ زيرا برترين سنّت (روش) است، و كتاب خدا را بياموزيد و در پرتو نور آن ، حركت كنيد؛ زيرا قرآن ، شفابخشِ دردهاى سينه‏هاست. به آن گوش فرا دهيد و آن را آويزه گوش خود كنيد . باشد كه مورد رحمت قرار گيريد.

۷۶۷.امام على عليه السلام - در توصيف قرآن - : قرآن ، فصل الخطاب است و شوخى نيست، و از راه درست ، سخن مى‏گويد و به فضيلت ، فرمان مى‏دهد. قرآن ، ريسمان استوار خدا و پندِ حكيمانه است. قرآن ، وحى امين خدا و ريسمان محكم اوست. قرآن ، بهار دل‏ها و چشمه‏هاى دانش است. قرآن ، همان راه راست است. قرآن ، براى كسى كه از آن پيروى كند، راه‏نماست و براى آن كه خود را بِدان بيارايد ، زيور است و براى كسى كه در پناه آن در آيد ، نگه‏دارنده است و براى كسى كه بِدان چنگ زند، ريسمانى استوار است.

۷۶۸.امام على عليه السلام: قرآن، حق و روشنايى و راه‏نماست .

۷۶۶.الإمام عليّ عليه السلام : أنصِتوا إلى‏ ذِكرِ اللَّهِ ؛ فَإِنَّهُ أحسَنُ الحَديثِ ، وَاقتَدوا بِهَديِ نَبِيِّكُم ؛ فَإِنَّهُ أفضَلُ الهَديِ ، وَاستَنّوا بِسُنَّتِهِ ؛ فَإِنَّها أفضَلُ السُّنَنِ ؛ وتَعَلَّموا كِتابَ اللَّهِ وَاستَضيؤوا بِنورِهِ ؛ فَإِنَّهُ أشفى‏ لِما فِي الصُّدورِ ، وَاسمَعوا لَهُ وأنصِتوا لَعَلَّكُم تُرحَمونَ .^۱

۷۶۷.عنه عليه السلام - في صِفَةِ القُرآنِ - : هُوَ الفَصلُ لَيسَ بِالهَزلِ ، هُوَ النّاطِقُ بِسُنَّةِ العَدلِ ، وَالآمِرُ بِالفَضلِ ، هُوَ حَبلُ اللَّهِ المَتينُ ، وَالذِّكرُ الحَكيمُ ، هُوَ وَحيُ اللَّهِ الأَمينُ ، وحَبلُهُ المَتينُ ، وهُوَ رَبيعُ القُلوبِ ، ويَنابيعُ العِلمِ ، وهُوَ الصِّراطُ المُستَقيمُ ، هُوَ هُدىً لِمَنِ ائتَمَّ بِهِ ، وزينَةٌ لِمَن تَحَلّى‏ بِهِ ، وعِصمَةٌ لِمَنِ اعتَصَمَ بِهِ ، وحَبلٌ لِمَن تَمَسَّكَ بِهِ .^۲

۷۶۸.عنه عليه السلام : إنَّ القُرآنَ حَقٌّ ونورٌ وهُدىً .^۳