۷۵۵.امام باقر عليه السلام: در ثلثِ دوم ماه رمضان ، قرآن را بر مىدارى و آن را مىگشايى و در برابرت مىنهى و مىگويى: «بار خدايا! به حقّ اين كتاب آسمانىات و آنچه در آن است - كه در آن است باعظمتترين و بزرگترين نام تو و نامهاى نيكويت و آنچه مايه بيم و اميد است - ، از تو مىخواهم كه مرا از آزاد شدگانت از آتش [دوزخ] ، قرار دهى» . سپس براى هر حاجتى كه دارى، دعا مىكنى.
۷۵۶.امام صادق عليه السلام: با قرآن ، كسانى را كه اميد لقاى پروردگارشان را دارند، هشدار ده، كه [بدين وسيله ]آنان را به آنچه [از ثواب و پاداش] نزد اوست ، ترغيب مىكنى؛ زيرا قرآن ، شفاعتگرى است كه شفاعتش در حقّ آنان ، پذيرفته مىشود.
ر . ك : ص ۲۵۹ (مجسّم شدن قرآن در روز قيامت) .
۲ / ۹
درجات بهشت ، به اندازه آيات قرآن است
۷۵۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: به تلاوت كننده قرآن ، گفته مىشود: «بخوان و [از درجات بهشت ]بالا برو و با ترتيل بخوان ، همچنان كه در دنيا با ترتيل مىخواندى؛ زيرا جايگاه تو ، در آخرين آيهاى است كه مىخوانى» .
۷۵۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: به تلاوت كننده قرآن، آن گاه كه وارد بهشت شود، گفته مىشود: «بخوان و بالا برو» . پس، آن را مىخواند و با هر آيهاى ، يك درجه [در بهشت] بالا مىرود تا آن كه آخرين آيهاى را كه مىداند، مىخوانَد.
