339
شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد سوّم

۱۲۸۶.المحجّة البيضاء: روايت شده است كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ، (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ) را خواند و بيست مرتبه تكرارش كرد و تكرار آن گويا براى اين بود كه در معانى آن ، تدبّر كند.

۱۲۸۷.فلاح السائل: روايت شده است كه آقايمان امام صادق عليه السلام در نمازش قرآن مى‏خواند كه از هوش رفت و چون به هوش آمد ، سؤال شد: چه چيزى موجب شد كه به اين حال در آييد؟
امام عليه السلام پاسخى به اين مضمون داد: «آيات قرآن را پيوسته تكرار مى‏كردم تا به حالتى رسيدم كه گويى آن را شفاهاً از كسى كه آن را نازل كرده است، مى‏شنيدم».

ك - تكبير گفتن در پايان هر سوره‏اى، از سوره ضحى‏ تا آخر قرآن‏

۱۲۸۸.المستدرك على الصحيحين - به نقل از عكرمة بن سليمان - : نزد اسماعيل بن عبد اللَّه بن قُسطَنطين ، قرآن خواندم . چون به ( والضحى ) رسيدم، به من گفت: تكبير بگو. پس از هر سوره‏اى تا پايان قرآن ، تكبير بگو.
عبد اللَّه بن كثير هم خبر داد كه وى نزد مجاهد ، قرائت كرد و او نيز وى را به همين كار ، سفارش كرد و مجاهد به او خبر داد كه ابن عبّاس ، وى را به اين كار ، امر نمود و ابن عبّاس به او خبر داد كه اُبَىّ بن كعب ، او را به اين كار ، امر نمود و اُبَىّ بن كعب به او خبر داد كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله وى را به اين كار ، امر نمود .۱

1.همان طور كه ملاحظه مى‏شود ، سند اين خبر ضعيف است . بنابر اين ، عمل آن از باب تسامح در ادلّه سنن و يا رجاء مطلوبيت خواهد بود .


شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد سوّم
338

۱۲۸۶.المحجّة البيضاء : رُوِيَ أنَّهُ [رَسولَ اللَّهِ‏] صلى اللَّه عليه و آله قَرَأَ بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ ، فَرَدَّدَها عِشرينَ مَرَّةً وإنَّما رَدُّها كَتَدَبُّرِهِ في مَعانيها .۱

۱۲۸۷.فلاح السائل : رُوِيَ أنَّ مَولانا جَعفَرَ بنَ مُحَمَّدٍ الصّادِقَ عليهما السلام ، كانَ يَتلُو القُرآنَ في صَلاتِهِ فَغُشِيَ عَلَيهِ ، فَلَمّا أفاقَ ، سُئِلَ: مَا الَّذي أوجَبَ مَا انتَهَت حالُكَ إلَيهِ؟ فَقالَ - ما مَعناهُ - : ما زِلتُ اُكَرِّرُ آياتِ القُرآنِ حَتّى‏ بَلَغتُ إلى‏ حالٍ كَأَنَّني سَمِعتُها مُشافَهَةً مِمَّن أنزَلَها .۲

ك - التَّكبيرُ عِندَ خاتِمَةِ كُلِّ سورَةٍ مِنَ الضُّحى‏ إلى‏ آخِرِ القُرآنِ‏

۱۲۸۸.المستدرك على الصحيحين عن عكرمة بن سليمان : قَرَأتُ عَلى‏ إسماعيلَ بنِ عَبدِ اللَّهِ بنِ قُسطَنطينَ ، فَلَمّا بَلَغتُ «وَالضُّحى‏» ، قالَ لي: كَبِّر ، كَبِّر عِندَ خاتِمَةِ كُلِّ سورَةٍ حَتّى‏ تَختِمَ .
وأخبَرَهُ عَبدُ اللَّهِ بنُ كَثيرٍ أنَّهُ قَرَأَ عَلى‏ مُجاهِدٍ فَأَمَرَهُ بِذلِكَ ، وأخبَرَهُ مُجاهِدٌ أنَّ ابنَ عَبّاسٍ أمَرَهُ بِذلِكَ ، وأخبَرَهُ ابنُ عَبّاسٍ أنَّ اُبَيَّ بنَ كَعبٍ أمَرَهُ بِذلِكَ ، وأخبَرَهُ أبَيُّ بنُ كَعبٍ أنَّ النَّبِيَّ صلى اللَّه عليه و آله أمَرَهُ بِذلِكَ‏۳ .۴

1.المحجّة البيضاء: ج ۲ ص ۲۳۷ .

2.فلاح السائل: ص ۲۱۰ ح ۱۲۱ ، بحار الأنوار: ج ۸۴ ص ۲۴۷ ح ۳۹ .

3.كما هو الملاحظ فإنّ هذه الرواية ضعيفة السند ، وبناءً على ذلك فإنّ العمل بها يكون من باب التسامح في أدلّة السنن أو رجاءً للمطلوبية .

4.المستدرك على الصحيحين: ج ۳ ص ۳۴۴ ح ۵۳۲۵ ، شعب الإيمان: ج ۲ ص ۳۷۰ ح ۲۰۷۸ نحوه ، كنز العمّال: ج ۲ ص ۳۴۹ ح ۴۲۱۸ .

  • نام منبع :
    شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد سوّم
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعي از پژوهشگران، اصغر هادوي کاشاني، محمّد احسانى‏فر لنگرودى، علي‌رضا نظري خرّم، محمّدرضا حسين‌زاده، علي شاه‌ علي‌زاده، حميد رضا شيخي (مترجم)
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    02/01/1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 7080
صفحه از 442
پرینت  ارسال به