۱۱۹۴.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله - در بيان غريبان و اين كه آنها چهار تايند - : ... و قرآن در دست مردمانى كه آن را نمى‏خوانند.

۱۱۹۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: هر كس قرآن را بياموزد و آن را بياويزد و به آن توجّه نكند و در آن ننگرد، روز قيامت ، در حالى مى‏آيد كه قرآن به او آويخته است و مى‏گويد: «اى خداوند عالميان ! اين بنده‏ات از من دورى گزيد . ميان من و او داورى كن !».

۱۱۹۴.عنه صلى اللَّه عليه و آله - في ذِكرِ الغُرَباءِ وأنَّهُم أربَعَةٌ - : ... وقُرآنٌ في أيدي قَومٍ لا يَقرَؤونَ فيهِ .^۱

۱۱۹۵.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مَن تَعَلَّمَ القُرآنَ وعَلَّقَ مُصحَفاً لَم يَتَعَهَّدهُ ولَم يَنظُر فيهِ ، جاءَ يَومَ القِيامَةِ مُتَعَلِّقاً بِهِ ، يَقولُ: يا رَبَّ العالَمينَ ، عَبدُكَ هذَا اتَّخَذَني مَهجوراً ، اِقضِ بَيني وبَينَهُ .^۲