۱۰۶۵.مسند ابن حنبل - به نقل از عبد اللَّه بن عمرو - : روزى پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله با حالتى وداعگونه ، به ميان ما آمد و فرمود: «منم محمّد ، پيامبرِ اُمّى!» . سه بار ، اين جمله را فرمود و افزود : «و پس از من ، پيامبرى نخواهد آمد. آغاز و پايانهاى سخن و جامع آن ، به من داده شده است و شمار نگهبانان آتش [دوزخ] و حاملان عرش را مىدانم، و از من ، گذشت شده و بخشوده شدهام، و امّتم نيز بخشوده شده است. پس تا زمانى كه در ميان شما هستم ، [سخن مرا] بشنويد و اطاعت كنيد، و هر گاه بُرده شدم، به كتاب خدا ، چنگ زنيد . حلال آن را حلال بداريد و حرامش را حرام» .
۱۰۶۶.المعجم الكبير - به نقل از مُعاذ بن جَبَل - : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله در حالى كه رنگش پريده بود، به ميان ما آمد و فرمود: «منم محمّد! آغازهاى سخن و پايانهاى آن ، به من داده شده است . پس تا زمانى كه در ميان شما هستم ، از من فرمان ببَريد، و چون [از ميان شما ]بُرده شدم، به كتاب خدا ، چنگ زنيد . حلال آن را حلال و حرامش را حرام بشماريد» .
۱۰۶۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: به اين قرآن ، چنگ زنيد و آنچه را از حلال در آن يافتيد ، حلال بشماريد، و هر حرامى را كه در آن يافتيد ، حرام بدانيد.
۱۰۶۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: بر شما باد قرآن! زيرا گفتار پروردگار جهانيان و از جانب اوست. پس به متشابهاتش ايمان بياوريد و از مَثَلهايش پند گيريد.
۱۰۶۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: بر شما باد قرآن! آن را پيشوا و راهبر خود ، قرار دهيد؛ زيرا قرآن ، سخن پروردگار جهانيان است و از او آغاز شده و به سوى او ، باز مىگردد.
