۱۰۳۷.الكافى - به نقل از يعقوب احمر - : به امام صادق عليه السلام گفتم : من بدهكارى فراوانى دارم و ذهنم به اندازهاى پريشان است كه قرآن ، از يادم رفته است.
فرمود: «قدر قرآن را بدانيد . همانا آيه قرآن يا سورهاى از آن ، در روز قيامت مىآيد و هزار درجه ، در بهشت ، بالا مىرود و آن گاه مىگويد: "اگر مرا حفظ مىداشتى ، تو را تا بدين جا مىرساندم"» .
۱۰۳۸.امام صادق عليه السلام : هر كس سورهاى از قرآن را فراموش كند، آن سوره در بهشت ، به صورتى زيبا و درجهاى بلند ، برايش نمودار مىشود و چون آن را ببيند، مىگويد: تو كيستى؟ چه زيبايى! كاش ، از آنِ من بودى!
آن سوره مىگويد: «مرا نمىشناسى؟ من ، فلان و بهمان سوره هستم. اگر فراموشم نكرده بودى ، تو را تا اين درجه ، بالا مىآوردم» .
ب - رواياتى كه به حرمت فراموش كردن قرآن ، اشاره دارد
۱۰۳۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: آگاه باشيد كه هر كس قرآن را ياد بگيرد و سپس از يادش برود ، در روز قيامت ، خدا را با دستان بسته ملاقات مىكند و خداوند عزّ وجلّ به ازاى هر آيه[ى فراموش شده] از آن ، مارى را بر او مسلّط مىگردانَد كه تا آتش [دوزخ ]همراه او باشد، مگر آن كه خدا او را بيامرزد.
۱۰۴۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: مزدهاى امّتم [در قيامت] حتّى [مزد ]خاشاكى كه فردى از مسجد بيرون مىبرد، به من نمايانده شد . همچنين گناهان امّتم به من نشان داده شد . پس گناهى بزرگتر از اين نديدم كه مردى ، سورهاى يا آيهاى از قرآن را حفظ كرده باشد و سپس آن را فراموش كند.
