۹۸۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: كسى كه خداوند عزّ وجلّ [نعمت] حفظ كتابش را به او داده است، اگر گمان كند كه به ديگران ، نعمتى برتر از او داده شده است، بى گمان ، نسبت به بزرگترين نعمت ، ناسپاسى روا داشته است.
۹۸۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: كسى كه قرآن را از حفظ مىخواند و با اين حال ، گمان مىبَرَد كه خداوند متعال ، او را نمىآمرزد، از كسانى است كه آيات خدا را ريشخند كرده است.
۹۸۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: خوشا به حال كسى كه در روز قيامت ، در حالى برانگيخته مىشود كه درونش ، آكَنده از قرآن و واجبات و علم است!
۹۸۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: زنهار كه اين مصحفهاى آويزان ، شما را نفريبد! خداوند ، قلبى را كه جايگاه قرآن باشد ، عذاب نمىكند.
۹۹۰.جامع الأخبار - به نقل از مَكحول - : ابو ذر نزد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله آمد و گفت : اى پيامبر خدا! من مىترسم كه قرآن را بياموزم ؛ امّا به آن ، عمل نكنم.
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «خداوند ، قلبى را كه قرآن در آن جاى گرفته است، عذاب نمىكند» .
۹۹۱.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: حافظانِ قرآن به پيامبرى نزديك اند، جز اين كه به آنان وحى نمىشود.
۹۹۲.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: در روز قيامت، حافظانِ قرآن را مىآورند و خداوند عزّ وجلّ مىفرمايد: «شما ، ظرفِ سخن من هستيد. آنچه را پيامبران گرفتند ، شما نيز گرفتيد ، به استثناى وحى» .
