۸۹۱.امام صادق عليه السلام: «حا ميم»ها، گلهاى خوشبوى قرآن اند. پس هر گاه آنها را خوانديد ، خدا را براى حفظ و قرائت آنها، بسيار سپاس گوييد. بنده ، هنگامى كه [به نماز ]مىايستد و «حا ميم»ها را مىخواند ، از دهانش خوشبوتر از مُشك پُر بو و عَنبر ، خارج مىشود، و خداوند عزّ وجلّ بر تلاوت كننده و خواننده آنها ، رحمت مىآورد، و به همسايگان و دوستان و آشنايان و همه خويشاوندان و نزديكانش ، رحم مىكند، و در قيامت ، عرش و كرسى و فرشتگان مقرّب خدا ، برايش طلب آمرزش مىكنند.
۵ / ۱۰
طَواسين قرآن۱
۸۹۲.امام زين العابدين عليه السلام - آن جا كه در دعاى خود از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ياد مىكند - : و كتابِ فرو فرستاده به سوى او، و سَبْع مَثانىِ وحى شده به او را به وى اختصاص دادى و آن را «قرآن» ناميدى، و لقب «فرقان بزرگ» را بر وى نهادى، و تو - كه نامت بزرگ است - ، فرمودى: (هر آينه ، به تو سَبْع مَثانى و قرآن بزرگ را عطا كرديم) ، و تو - كه سخنت بِشْكوه است - ، آن گاه كه به نامهايى خاص ، ويژهاش گردانيدى، به او فرمودى : (طا . ها! ما قرآن را بر تو فرو نفرستاديم كه به رنج در افتى) و تو - كه فرمودهات ارجمند است - ، فرمودى: (يا . سين! سوگند به قرآن حكمتآموز)، و تو - كه نامهايت مقدّس اند - ، فرمودى: (صاد! سوگند به قرآنِ پُراندرز)، و تو - كه نعمتها و الطافت ، بزرگ اند - ، فرمودى: (قاف ! سوگند به قرآنِ باشُكوه).
پس او را به اين ممتاز گردانيدى كه به وى سوگند خوردى - آن گاه كه نامش را بُردى - و قرآن را در كنارش نهادى. بنا بر اين، هر مورد سوگندى كه در كتابت آمده و قرآن به دنبال آن ياد شده ، نام اوست . اين ، شرافتى است كه وى را بِدان ، سرفراز كردهاى و فضيلتى است كه ارمغان وى قرار دادهاى . زبانها و فهمها از بيان مراد تو از آن ، ناتوان اند و در شناختِ ستايش تو از او ، درماندهاند.
پس - اى خداوند بس شُكوهمند - ، تو در تأكيد [و تأييد ]كتابت و پذيرش آنچه در آن آمده است ، فرمودهاى: (اين است كتابِ ما كه عليه شما ، به حق ، سخن مىگويد)، و تو - اى خداوند توانا و بزرگ - فرمودهاى: (ما هيچ چيزى را در كتاب ( لوح محفوظ ) ، فروگذار نكردهايم)، و تو - اى خداوند والا و بلندمرتبه - ، در بيشترينه آغازهاى آن (قرآن) فرمودهاى: (الف . لام . را! اين است آياتِ كتابِ حكمتآموز) و (الف . لام . را ! كتابى است كه آيات آن ، استحكام يافته) و (الف . لام . را ! كتابى است كه آن را به سوى تو فرود آورديم) و (الف . لام . را ! اين است آيات كتابِ روشنگر) و (الف . لام . را ! اين است كتابى كه در [حقّانيت ]آن ، هيچ شكّى نيست) ، و امثال اينها از سورههاى طواسين و حواميم. در همه اينها ، كتاب را همراه با سوگند آوردهاى كه آن سوگند ، نام كسى است كه او را براى وحى خويش ، ويژه گردانيدى و راز غيب خود را به او سپردى.
