۸۳۸.امام على عليه السلام: از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله شنيدم كه مىفرمايد: «خداوند عزّ وجلّ به من فرمود: "اى محمّد! (ما به تو سِبعِ مَثانى و قرآن عظيم را عطا كرديم)" . پس نعمت فاتحة الكتاب را تنها به من داد و آن را همسنگِ قرآن بزرگ ، قرار داد. فاتحة الكتاب ، ارزشمندترين چيز در گنجينههاى عرش بود". خداوند عزّ وجلّ آن را به محمّد صلى اللَّه عليه و آله اختصاص داد و او را بِدان ، مفتخر ساخت و هيچ يك از پيامبرانش را در آن ، با او شريك نكرد ، بجز سليمان عليه السلام را كه از فاتحة الكتاب، ( بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ ) آن را به او عطا فرمود ، آن جا كه به نقل از بلقيس مىگويد: (نامهاى گرامى برايم آمده است كه از طرف سليمان است و [مضمونِ ]آن ، اين است: بسم اللَّه الرحمن الرحيم)» .
۸۳۹.السنن الكبرى - به نقل از اَنَس - : پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در راهى مىرفت كه پياده شد و مردى نيز در كنار ايشان فرود آمد. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به طرف او بر گشت و فرمود: «آيا به تو از برترين سوره قرآن ، خبر ندهم؟» و سپس ( الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَلَمِينَ ) را براى او خواند.
۸۴۰.صحيح البخارى - به نقل از ابو سعيد بن مُعَلّى - : من نماز مىخواندم كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله صدايم زد. پاسخ ايشان را ندادم. [بعد از پايان نماز] گفتم : اى پيامبر خدا! داشتم نماز مىخواندم.
فرمود: «مگر خدا نفرموده است: (اجابت كنيد خدا و پيامبر را ، آن گاه كه شما را مىخوانند)؟» .
سپس فرمود: «آيا پيش از آن كه مسجد را ترك كنى، تو را از باعظمتترين سوره قرآن ، آگاه نكنم؟» .
آن گاه ، دستم را گرفت. چون خواستيم [از مسجد ]خارج شويم، من گفتم: اى پيامبر خدا! فرمودى كه مرا از باعظمتترين سوره قرآن ، آگاه مىسازى .
فرمود: «( الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَلَمِينَ ) كه همان سَبع مَثانى و قرآن بزرگ است كه به من داده شده است» .
