۱۳۹۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: هر كس قرآن بخواند و با اين حال ، حرامى بنوشد، يا دوستىِ دنيا و زر و زيور آن را بر قرآن مقدّم بدارد، خود را مستوجب خشم خدا كرده است ، مگر آن كه توبه كند ؛ امّا بدانيد كه اگر بى توبه از دنيا رفت ، قرآن در روز قيامت ، با او محاجّه مى‏كند و رهايش نمى‏كند تا شكستش دهد.

۱۴۰۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: كسى كه با وجود خواندن قرآن به آتش رود، در واقع ، از آيات خدا جدا گشته است.

۱۴۰۱.امام على عليه السلام: كسى كه قرآن بخواند و بميرد و به آتش رود ، از كسانى است كه آيات خدا را به ريشخند مى‏گرفته است.

۱۴۰۲.امام صادق عليه السلام: ملعون است، ملعون است قارى قرآنى كه به نوشيدن شراب ادامه دهد.

۱۴۰۳.الكافى - به نقل از يزيد بن عبد اللَّه ، از كسى كه برايش نقل كرد - : امام باقر عليه السلام به سعد الخير نوشت: «به نام خداى مهرگستر مهربان... . هر امّتى آن گاه كه كتاب آسمانىِ خود را دور افكنْدند ، خداوند هم علم آن را از ايشان گرفت ، و آن گاه كه دشمنان خود را به دوستى [و سرپرستى‏] گرفتند ، خداوند ، آن دشمنان را بر ايشان حكومت داد.
از مصاديق دور افكندن كتابشان ، اين بود كه حروف و كلمات آن را پاس داشتند ؛ ولى معانى‏اش را تحريف نمودند . آنان كتاب را روايت مى‏كنند ؛ امّا بِدان عمل نمى‏كنند . نادانان از اين كه آن را براى روايتش حفظ دارند ، خوش‏حال اند ؛ امّا دانايان ، از اين كه آن را به كار نمى‏بندند ، اندوهناك اند.
از ديگر مصاديق دور افكندن كتابشان ، اين بود كه متولّيانِ آن را كسانى قرار دادند كه نادان بودند . از اين رو، آن متولّيان ، ايشان را به آبشخور هوس بردند و به سوى هلاكت كشاندند و دستگيره‏هاى دين را دگرگون ساختند . سپس آن (دين) را براى مشتى نادان و كودك به ارث نهادند ... . اينان همان احبار و رهبان‏هايند ؛ پيشرو هوس اند و سردمداران هلاكت» .

۱۳۹۹.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله : مَن قَرَأَ القُرآنَ ثُمَّ شَرِبَ عَلَيهِ حَراماً ، أو آثَرَ عَلَيهِ حُبَّ الدُّنيا وزينَتَهَا ، استَوجَبَ عَلَيهِ سَخَطَ اللَّهِ إلّا أن يَتوبَ ، ألا وإنَّهُ إن ماتَ عَلى‏ غَيرِ تَوبَةٍ حاجَّهُ يَومَ القِيامَةِ ، فَلا يُزايِلُهُ‏^۱ إلّا مَدحوضاً .^۲

۱۴۰۰.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مَن دَخَلَ النّارَ بَعدَما قَرَأَ القُرآنَ ، فَقَدِ انسَلَخَ مِن آياتِ اللَّهِ .^۳

۱۴۰۱.الإمام عليّ عليه السلام : مَن قَرَأَ القُرآنَ فَماتَ فَدَخَلَ النّارَ ، فَهُوَ مِمَّن كانَ يَتَّخِذُ آياتِ اللَّهِ هُزُواً.^۴

۱۴۰۲.الإمام الصادق عليه السلام : مَلعونٌ مَلعونٌ حامِلُ القُرآنِ مُصِرٌّ عَلى‏ شُربِ الخَمرِ .^۵

۱۴۰۳.الكافي عن يزيد بن عبداللَّه عمّن حدّثه : كَتَبَ أبوجَعفَرٍ عليه السلام إلى‏ سَعدٍ الخَيرِ: بِسمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ ... كُلُّ اُمَّةٍ قَد رَفَعَ اللَّهُ عَنهُم عِلمَ الكِتابِ حينَ نَبَذوهُ ، ووَلّاهُم عَدُوَّهُم حينَ تَوَلَّوهُ ، وكانَ مِن نَبذِهِمُ الكِتابَ أن أقاموا حُروفَهُ ، وحَرَّفوا حُدودَهُ ، فَهُم يَروونَهُ ولا يَرعَونَهُ ، وَالجُهّالُ يُعجِبُهُم حِفظُهُم لِلرِّوايَةِ ، وَالعُلَماءُ يَحزُنُهُم تَركُهُم لِلرِّعايَةِ ، وكانَ مِن نَبذِهِمُ الكِتابَ أن وَلَّوهُ الَّذينَ لا يَعلَمونَ ، فَأَورَدوهُمُ الهَوى‏ وأصدَروهُم إلَى الرَّدى‏ ، وغَيَّروا عُرَى الدّينِ ، ثُمَّ وَرَّثوهُ فِي السَّفَهِ وَالصِّبا ... اُولئِكَ أشباهُ الأَحبارِ وَالرُّهبانِ ، قادَةٌ فِي الهَوى‏ سادَةٌ فِي الرَّدى‏.^۶