۱۳۴۴.شعب الإيمان - به نقل از ابو هريره - : پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هر گاه آيه : (آيا چنين [ خدايى ]نمى‏تواند مردگان را زنده گرداند) را مى‏خواند، مى‏فرمود: «چرا !».

۱۳۴۵.مجمع البيان - به نقل از جابر بن عبد اللَّه - : چون پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله [ سوره‏] «الرحمان» را براى مردم خواند، ساكت ماندند و چيزى نگفتند. پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: «جنّيان ، بهتر از شما پاسخ گفتند. هنگامى كه آيه : (پس كدام يك از نعمت‏هاى پروردگارتان را انكار مى‏كنيد) را برايشان خواندم، گفتند: پروردگارا ! هيچ يك از نعمت‏هاى تو را انكار نمى‏كنيم» .

۱۳۴۶.امام صادق عليه السلام: هر گاه خواستى چيزى بكارى ، مشتى بذر بردار و رو به قبله كن و سه مرتبه بگو: (آيا آنچه را كِشت مى‏كنيد، ديده‏ايد ؟ آيا شما آن را [ بى يارى ما ]زراعت مى‏كنيد، يا ماييم كه زراعت مى‏كنيم؟). سپس سه مرتبه مى‏گويى: نه ! كشتگر خداست. آن گاه بگو: بار خدايا! اين دانه را با بركت قرار ده و با آن به ما سلامت ، روزى كن . سپس آن مشت بذرى را كه در دست دارى ، در مزرعه بپاش.

۱۳۴۴.شعب الإيمان عن أبي هريرة : إنَّ النَّبِيَّ صلى اللَّه عليه و آله كانَ إذا قَرَأَ «أَلَيْسَ ذَ لِكَ بِقَدِرٍ عَلَى‏ أَن يُحْيِىَ الْمَوْتَى‏»^۱ قالَ: بَلى‏ .^۲

۱۳۴۵.مجمع البيان عن جابر بن عبداللَّه : لَمّا قَرَأَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله «الرَّحمنَ» عَلَى النّاسِ سَكَتوا فَلَم يَقولوا شَيئاً ، فَقالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله: الجِنُّ كانوا أحسَنَ جَواباً مِنكُم لَمّا قَرَأتُ عَلَيهِم «فَبِأَىِ‏ّ ءَالَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ»^۳ قالوا: لا ولا بِشَي‏ءٍ مِن آلائِكَ رَبَّنا نُكَذِّبُ .^۴

۱۳۴۶.الإمام الصادق عليه السلام : إذا أرَدتَ أن تَزرَعَ زَرعاً فَخُذ قَبضَةً مِنَ البَذرِ وَاستَقبِلِ القِبلَةَ وقُل: «أَفَرَءَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ * ءَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّ رِعُونَ»^۵ - ثَلاثَ مَرّاتٍ - ثُمَّ تَقولُ: بَلِ اللَّهُ الزّارِعُ ، ثَلاثَ مَرّاتٍ ، ثُمَّ قُل: اللَّهُمَّ اجعَلهُ حَبّاً مُبارَكاً وَارزُقنا فيهِ السَّلامَةَ . ثُمَّ انثُرِ القَبضَةَ الَّتي في يَدِكَ فِي القَراحِ .^۶