۱۲۷۷.امام على عليه السلام: قرآن را زيبا تلاوت كنيد؛ زيرا سودمندترين داستان‏ها [و سرگذشت‏ها ]است، و از آن شفا بجوييد؛ زيرا شفاى سينه‏هاست.

۱۲۷۸.الكافى - به نقل از ابو بصير - : به امام باقر عليه السلام گفتم : هر گاه قرآن مى‏خوانم و صدايم را به آن بلند مى‏كنم، شيطان به سراغم مى‏آيد و مى‏گويد: تو اين كار را جهت خودنمايى براى خانواده‏ات و مردم انجام مى‏دهى .
فرمود: «اى ابو محمّد! با آوازى ملايم‏تر بخوان ، به طورى كه فقط خانواده‏ات بشنوند و صدايت را هنگام خواندن قرآن ، در گلو بچرخان؛ زيرا خداوند عزّ وجلّ آواز خوش را كه در گلو چرخانده مى‏شود، دوست دارد».^۱

۱۲۷۹.امام صادق عليه السلام: على بن الحسين (زين العابدين) - كه درودهاى خدا بر او باد - خوش‏صداترينِ مردم در خواندن قرآن بود ، به طورى كه وقتى سقّاها از درِ خانه او مى‏گذشتند، مى‏ايستادند و به صداى قرآن خواندن وى گوش مى‏دادند. باقر عليه السلام نيز خوش‏صداترينِ مردم بود .

۱۲۸۰.امام صادق عليه السلام: على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام خوش‏صداترينِ مردم در خواندن قرآن بود و آن را با صداى بلند مى‏خواند ، به طورى كه اهل خانه آن را مى‏شنيدند. باقر عليه السلام نيز خوش‏صداترينِ مردم در خواندن قرآن بود. شب‏ها كه برمى‏خاست و مى‏خواند، صدايش را به آن بلند مى‏كرد و سقّاها و ديگر ره‏گذران كه از كنار منزل وى مى‏گذشتند، مى‏ايستادند و به قرآن خواندن او گوش مى‏دادند .

۱۲۸۱.الاحتجاج: روايت شده است كه امام كاظم عليه السلام خوش‏صدا بود و قرآن را زيبا مى‏خواند. روزى از روزها فرمود: «على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام وقتى قرآن مى‏خواند، گاه ره‏گذرى بر او مى‏گذشت و از صداى خوش او از هوش مى‏رفت. همانا امام اگر چيزى از اين را نمايان سازد ، مردم آن را بر نمى‏تابند» .
گفته شد: مگر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله با مردم نماز نمى‏خواند و صدايش را به قرآن ، بلند نمى‏كرد؟
فرمود: «پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله براى كسانى كه پشت سرش [در نماز ]بودند ، اندازه تاب و توانشان را در نظر مى‏گرفت» .

۱۲۷۷.الإمام عليّ عليه السلام : أحسِنوا تِلاوَةَ القُرآنِ ؛ فَإِنَّهُ أنفَعُ القَصَصِ ، وَاستَشفوا بِهِ فَإِنَّهُ شِفاءُ الصُّدورِ .^۱

۱۲۷۸.الكافي عن أبي بصير : قُلتُ لِأَبي جَعفَرٍ عليه السلام : إذا قَرَأتُ القُرآنَ فَرَفَعتُ بِهِ صَوتي جاءَنِي الشَّيطانُ فَقالَ: إنَّما تُرائي بِهذا أهلَكَ وَالنّاسَ ، قالَ : يا أبا مُحَمَّدٍ ، اقرَأ قِراءَةً ما بَينَ القَراءَتَينِ ؛ تُسمِع أهلَكَ ، ورَجِّعِ بِالقُرآنِ صَوتَكَ ؛ فَإِنَّ اللَّهَ عزّ وجلّ يُحِبُّ الصَّوتَ الحَسَنَ يُرَجَّعُ فيهِ تَرجيعاً^۲ .^۳

۱۲۷۹.الإمام الصادق عليه السلام : كانَ عَلِيُّ بنُ الحُسَينِ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيهِ ، أحسَنَ النّاسِ صَوتاً بِالقُرآنِ ، وكانَ السَّقّاؤونَ يَمُرّونَ فَيَقِفونَ بِبابِهِ يَسمَعونَ قِراءَتَهُ ، وكانَ أبو جَعفَرٍ عليه السلام أحسَنَ النّاسِ صَوتاً .^۴

۱۲۸۰.عنه عليه السلام : إنَّ عَلِيَّ بنَ الحُسَينِ عليهما السلام كانَ أحسَنَ النّاسِ صَوتاً بِالقُرآنِ ، وكانَ يَرفَعُ صَوتَهُ حَتّى‏ يُسمِعَهُ أهلَ الدّارِ ، وإنَّ أبا جَعفَرٍ عليه السلام كانَ أحسَنَ النّاسِ صَوتاً بِالقُرآنِ ، وكانَ إذا قامَ مِنَ اللَّيلِ وقَرَأَ ، رَفَعَ بِهِ صَوتَهُ ، فَيَمُرُّ بِهِ مارُّ الطَّريقِ مِنَ السَّقّائينَ وغَيرِهِم ، فَيَقومونَ فَيَستَمِعونَ إلى‏ قَراءَتِهِ .^۵

۱۲۸۱.الاحتجاج : رُوِيَ أنَّهُ [موسَى بنَ جَعفَرٍ] عليه السلام كانَ حَسَنَ الصَّوتِ ، حَسَنَ القِراءَةِ ، فَقالَ يَوماً مِنَ الأَيّامِ: إنَّ عَلِيَّ بنَ الحُسَينِ عليه السلام كانَ يَقرَأُ القُرآنَ ، فَرُبَّما مَرَّ بِهِ المارُّ فَصَعِقَ مِن حُسنِ صَوتِهِ ، وإنَّ الإِمامَ لَو أظهَرَ مِن ذلِكَ شَيئاً لَمَا احتَمَلَهُ النّاسُ . قيلَ لَهُ: ألَم يَكُن رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله يُصَلّي بِالنّاسِ ، ويَرفَعُ صَوتَهُ بِالقُرآنِ؟
فَقالَ: إنَّ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله كانَ يُحَمِّلُ مَن خَلفَهُ ما يُطيقونَ .^۶