۱۱۴۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: بهترينِ شما ، كسى است كه قرآن بخواند و آن را آموزش دهد.

۱۱۴۶.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: بهترين‏هاى امّت من - آن گونه كه از عالم بالا به من خبر داده‏اند - مردمانى هستند كه... قرآن مى‏خوانند و قربانى مى‏كنند.

۱۱۴۷.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: سه صداست كه خداوند عزّ وجلّ آنها را دوست دارد: صداى خروس، صداى كسى كه قرآن مى‏خواند، و صداى استغفار كنندگان در سحرگاهان.

۱۱۴۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: مَثَل مؤمنى كه قرآن مى‏خواند ، مَثَل تُرنج است كه هم خوش‏بوست و هم خوش‏طعم ، و مَثَل مؤمنى كه قرآن نمى‏خواند ، مَثَل خرماست كه بو ندارد ؛ امّا طعمش شيرين است ، و مَثَل منافقى كه قرآن مى‏خواند ، مَثَل ريحان است كه بوى خوشى دارد ؛ امّا مزه‏اش تلخ [و تند] است، و مَثَل منافقى كه قرآن نمى‏خواند ، مَثَل هندوانه بو جهل است كه هم بو ندارد و هم مزه‏اش تلخ است.

۱۱۴۹.امام صادق عليه السلام: هر كس در حال جوانى و با ايمان ، قرآن بخواند، قرآن با گوشت و خون او مى‏آميزد و خداوند عزّ وجلّ وى را با فرشتگان پيام‏رسانِ ارجمند و نيك ، دمخور مى‏سازد و در روز رستاخيز ، قرآن ، مانعى براى او [در برابر آتش‏] خواهد بود . مى‏گويد: پروردگارا! هر كارگرى، به مزد كارش رسيده است جز كارگر من . ارزشمندترين عطاهايت را به او برسان.
پس، خداوندِ عزيز و جبّار ، دو جامه از جامه‏هاى بهشت بر او مى‏پوشاند و بر سرش تاج كرامت نهاده مى‏شود. سپس به قرآن گفته مى‏شود: آيا تو را در باره او خشنود ساختيم؟
قرآن مى‏گويد: بار پروردگارا ! من در باره او بيش از اين مى‏خواستم !
پس، نامه امان [از آتش‏] را به دست راست او و فرمان جاودانگى [در بهشت‏] را به دست چپش مى‏دهند و آن گاه وارد بهشت مى‏شود . به او مى‏گويند: بخوان و يك درجه بالا برو .
سپس به قرآن گفته مى‏شود: آيا [آنچه را كه دلت مى‏خواست ،] به او رسانديم و تو را راضى كرديم؟
قرآن مى‏گويد: آرى .

۱۱۴۵.عنه صلى اللَّه عليه و آله : خَيرُكُم مَن قَرَأَ القُرآنَ وأقرَأَهُ .^۱

۱۱۴۶.عنه صلى اللَّه عليه و آله : خِيارُ اُمَّتي - فيما أنبَأَنِيَ المَلَأُ الأَعلى‏ - قَومٌ ... يَقرَؤونَ القُرآنَ ويُقَرِّبونَ القُربانَ .^۲

۱۱۴۷.عنه صلى اللَّه عليه و آله : ثَلاثَةُ أصواتٍ يُحِبُّهَا اللَّهُ عزّ وجلّ: صَوتُ الدّيكِ ، وصَوتُ الَّذي يَقرَأُ القُرآنَ ، وصَوتُ المُستَغفِرينَ بِالأَسحارِ .^۳

۱۱۴۸.عنه صلى اللَّه عليه و آله : مَثَلُ المُؤمِنِ الَّذي يَقرَأُ القُرآنَ مَثَلُ الاُترُجَّةِ ^۴ ، ريحُها طَيِّبٌ وطَعمُها طَيِّبٌ ، ومَثَلُ المُؤمِنِ الَّذي لا يَقرَأُ القُرآنَ مَثَلُ التَّمرَةِ ، لا ريحَ لَها وطَعمُها حُلوٌ ، ومَثَلُ المُنافِقِ الَّذي يَقرَأُ القُرآنَ مَثَلُ الرَّيحانَةِ ، ريحُها طَيِّبٌ وطَعمُها مُرٌّ ، ومَثَلُ المُنافِقِ الَّذي لا يَقرَأُ القُرآنَ كَمَثَلِ الحَنظَلَةِ لَيسَ لَها ريحٌ وطَعمُها مُرٌّ .^۵

۱۱۴۹.الإمام الصادق عليه السلام : مَن قَرَأَ القُرآنَ وهُوَ شابٌّ مُؤمِنٌ اختَلَطَ القُرآنُ بِلَحمِهِ ودَمِهِ ، وجَعَلَهُ اللَّهُ عزّ وجلّ مَعَ السَّفَرَةِ الكِرامِ البَرَرَةِ ، وكانَ القُرآنُ حَجيزاً عَنهُ يَومَ القِيامَةِ ، يَقولُ: يا رَبِّ ! إنَّ كُلَّ عامِلٍ قَد أصابَ أجرَ عَمَلِهِ غَيرَ عامِلي ، فَبَلِّغ بِهِ أكرَمَ عَطاياكَ ، قالَ: فَيَكسوهُ اللَّهُ العَزيزُ الجَبّارُ حُلَّتَينِ مِن حُلَلِ الجَنَّةِ ، ويوضَعُ عَلى‏ رَأسِهِ تاجُ الكَرامَةِ ، ثُمَّ يُقالُ لَهُ: هَل أرضَيناكَ فيهِ؟ فَيَقولُ القُرآنُ: يا رَبِّ! قَد كُنتُ أرغَبُ لَهُ فيما هُوَ أفضَلُ مِن هذا ، فَيُعطَى الأَمنَ بِيَمينِهِ وَالخُلدَ بِيَسارِهِ ، ثُمَّ يَدخُلُ الجَنَّةَ ، فَيُقالُ لَهُ: اِقرَأ وَاصعَد دَرَجَةً ، ثُمَّ يُقالُ لَهُ: هَل بَلَغنا بِهِ وأرضَيناكَ؟ فَيَقولُ: نَعَم .^۶