۹۶۸.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: كتاب خدا ، در ميان شماست، سياه و سرخ و سفيد ، آن را مىآموزند. [ آن را ]بياموزيد ، پيش از آن كه زمانى فرا رسد كه عدّهاى ، آن را مىآموزند ؛ امّا از استخوان تَرقُوِه (حلقوم) آنها پايينتر نمىرود [و به دلهايشان ، نفوذ نمىكند] و [ظاهرِ قرائتِ ]آن را درست مىكنند ، چنان كه چوب تير را مىتراشند، و مزد آن را در همين دنيا مىطلبند و به آخرت ، موكول نمىكنند.
۹۶۹.امام صادق عليه السلام: در روز قيامت ، بندهاى را كه قرآن آموخته است ، مىآورند و او مىگويد : «بار پروردگارا! من قرآن را به خاطر تو آموختم» ؛ امّا به او گفته مىشود: «نه ؛ بلكه آموختى تا گفته شود: "فلانى ، چه صداى خوشى دارد!" . او را به آتش ببَريد» .
۲ / ۴
منزلت قرآنآموز
۹۷۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله - به على عليه السلام - : اى على! قرآن را بياموز و آن را به مردم ، آموزش ده ، كه [در اين صورت] اگر بميرى ، فرشتگان به زيارت قبر تو مىآيند ، چنان كه مردم به زيارت خانه خدا مىروند.
۹۷۱.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: قرآن را بياموزيد و آن را بخوانيد و خواندنش را به ديگران ، آموزش دهيد؛ زيرا مَثَل قرآن براى كسى كه آن را مىآموزد و مىخوانَد و به كار مىبندد، مَثَل انبانى پُر از مُشك است كه بوى آن در همه جا پراكنده مىشود، و مَثَل كسى كه قرآن را مىآموزد و به بستر خواب مىرود ، در حالى كه اندرونش قرآن است، مَثَل انبان مُشكى است كه درِ آن ، بسته باشد.
