۹۰۲.امام على عليه السلام: هر گاه مسبِّحات آخر [ -ِ قرآن] را خوانديد، بگوييد: «سبحان اللَّه الأعلى ؛ منزّه است خداى بلندمرتبه» ، و هر گاه آيه (إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَل-ِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِىِّ) را خوانديد ، بر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله درود بفرستيد، در نماز باشيد يا غير آن ... ، و هر گاه (والتّين) را خوانديد، در پايان آن بگوييد: «و نحن على ذلك من الشاهدين ؛ و ما بر اين ، گواهيم» .
۹۰۳.سنن أبى داوود - به نقل از عِرباض بن ساريه - : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله پيش از آن كه بخوابد، مُسبّحات را مىخوانْد.
۹۰۴.تفسير الثعلبى: عِرباض بن ساريه گفت: پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله قبل از آن كه به بستر برود، [سورههاى ]مسبِّحات را مىخواند، و مىفرمود: «در آنها آيهاى است كه از هزار آيه برتر است».
[راوى] گفت: مقصودش از مسبِّحات، سورههاى: حديد، حشر، صف، جمعه و تغابن است.
۹۰۵.سنن الدارِمى - به نقل از خالد بن مَعْدان - : پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هنگام خواب ، مُسبِّحات را مىخواند و مىفرمود: «در اين سورهها ، آيهاى است كه با هزار آيه ، برابرى مىكند» .
۹۰۶.سنن أبى داوود - به نقل از عبد اللَّه بن عمرو - : مردى نزد پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله آمد و گفت : اى پيامبر خدا! به من ، قرآن بياموز.
فرمود: «سه سوره از سورههاى داراى (الف . لام . را) را بخوان» .
آن مرد گفت : من پير شدهام و ذهنم كُنْد و زبانم سخت گشته است.
فرمود: «پس سه سوره از سورههاى داراى (حام . ميم) را بخوان» .
مرد ، دوباره همان سخنش را گفت.
ايشان فرمود: «سه سوره از مُسبِّحات را بخوان» .
مرد ، باز هم سخنش را تكرار كرد و گفت: اى پيامبر خدا! سورهاى جامع به من بياموز.
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله (إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا) را تا به آخر ، برايش خوانْد .
مرد گفت: سوگند به آن كه تو را به حق بر انگيخت، هرگز افزون بر اين سوره ، نخواهم خواند!
اين را گفت و رفت. پيامبر صلى اللَّه عليه و آله دو بار فرمود: «اين مرد ، رستگار شد» .
