(سوگند به فرشتگانى كه [ از كافران ] به سختى جان مىستانند، و به فرشتگانى كه جان [ مؤمنان ] را به آرامى مىگيرند، و به فرشتگانى كه [ در درياى بىمانند ، ] شناكنانْ شناورند، و در پيشى گرفتن [ در اجراى فرمان خدا ]سبقت گيرنده اند، و كار [ بندگان ]را تدبير مىكنند، كه آن روز كه لرزنده بلرزد، و از پى آن، لرزهاى [ ديگر ] افتد، در آن روز، دلهايى سخت هراسان اند، و ديدگان آنها فرو افتاده است).
(نه! سوگند به اختران گردان، [ كه از ديده ] نهان مىشوند و از نو مىآيند، و سوگند به شب ، چون پشت مىگرداند، و سوگند به صبح ، چون دميدن مىگيرد، كه [ قرآن ] سخن فرشته بزرگوارى است ؛ نيرومند [ كه ]پيش خداوند عرش، بلندپايگاه است. در آن جا ، [ هم ]مُطاع [ و هم ] امين است).
(نه سوگند به شَفَق، و سوگند به شب و آنچه [ شب ] فرو مىپوشاند، و سوگند به ماه ، چون [ بَدْرِ ] تمام مىشود، كه قطعاً از حالى به حالى بر خواهيد نشست. پس چرا آنان باور نمىدارند؟ و چون بر آنان قرآن تلاوت مىشود ، چهره بر خاك نمىسايند؟).
(و سوگند به آسمانِ آكنده از برج، و سوگند به روزِ موعود، و سوگند به گواه و موردِ گواهى . مرگ بر گروه [آتشافروز در] خندق ؛ همان آتش مايهدار [ و انبوه] ، آن گاه كه آنان بالاى آن [ خندق به تماشا ] نشسته بودند ، و خود بر آنچه بر [ سرِ ] مؤمنان مىآوردند، گواه بودند ، و بر آنان عيبى نگرفته بودند ، جز اين كه به خداى ارجمند ستوده ، ايمان آورده بودند!).
(و سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد. و تو چه مىدانى كه اختر شبگرد چيست؟ آن اختر فروزان. هيچ كس نيست ، مگر اين كه نگاهبانى بر او [ گماشته شده ] است).
(و سوگند به سپيدهدم، و سوگند به شبهاى دهگانه، و سوگند به جُفت و تاق، و سوگند به شب، وقتى سپرى مىشود. آيا در اين، براى خردمند ، [ نياز به ] سوگندى [ ديگر ] است؟).
(نه سوگند مىخورم به اين شهر ، در حالى كه تو در اين شهر ، ساكنى، و سوگند مىخورم به پدرى و فرزندش، كه به راستى ، ما انسان را در رنج آفريديم).
(و سوگند به خورشيد و تابندگىاش، و سوگند به ماه ، چون پى [ خورشيد ] مىرود ، و سوگند به روز ، چون [ زمين را ]روشن مىگرداند، و سوگند به شب ، چون پرده بر آن مىپوشد، و سوگند به آسمان و آن كس كه آن را بر افراشت، و سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد، و سوگند به نَفْس و آن كس كه آن را درست كرد - سپس پليدكارى و پرهيزگارىاش را به آن الهام كرد - ، كه هر كس آن را پاك گردانيد، قطعاً رستگار شد، و هر كه آلودهاش ساخت، قطعاً در باخت).
(و سوگند به شب ، چون پرده مىافكند، و سوگند به روز ، چون جلوهگرى مىآغازد، و [ سوگند به ] آن كه نر و ماده را آفريد، كه همانا تلاش شما پراكنده است).
