۱۴۸۴.الكافى - به نقل از محمّد بن منصور - : از عبد صالح (امام كاظم عليه السلام) در باره اين سخن خداوند عزّ وجلّ : (بگو: پروردگار من ، فقط زشتكارىها را ، آنچه را كه از آنها آشكار است و آنچه را كه پنهان است ، حرام گردانيده است) پرسيدم .
فرمود: «قرآن ، ظاهرى دارد و باطنى . همه چيزهايى كه خداوند در قرآن حرام كرده، ظاهر آن است و باطن آن ، پيشوايان ستم هستند، و همه چيزهايى را كه خداوند در كتاب (قرآن) حلال كرده ، ظاهر آن است و باطنش پيشوايان حق هستند» .
۱۴۸۵.امام باقر عليه السلام - در باره اين سخن خداى عزّ وجلّ : (با آنان بجنگيد تا ديگر فتنهاى نباشد و دين، مخصوص خدا شود) - : تأويل اين آيه ،۱ هنوز فرا نرسيده است. پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله به خاطر نياز خودش و نياز يارانش، به آنها (مشركان) رخصت داد. اگر تأويل آن ، [همان زمان] رسيده بود ، از آنها نمىپذيرفت ؛ بلكه همهشان كشته مىشدند تا آن كه فقط خداى يگانه پرستش شود و هيچ شركى نباشد.
۱۴۸۶.معانى الأخبار - به نقل از محمّد بن سنان، از مفضّل بن عمر - : از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مىفرمود: «پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله به على و حسن و حسين نگاه كرد و گريست و فرمود: "شما پس از من، مستضعف خواهيد بود"» .
به ايشان گفتم: اى پسر پيامبر خدا! اين، چه معنايى دارد؟
فرمود: «معنايش اين است كه: شما پس از من امام هستيد. خداوند عزّ وجلّ مىفرمايد: (و ما اراده كردهايم كه بر كسانى كه در زمين مستضعف شدند، منّت بگذاريم و آنان را امام و وارث [زمين ]قرار دهيم) . اين آيه تا روز قيامت در حقّ ما جريان دارد» .