فصل دوم : به كارگيرى موعظه در تبليغ
۲ / ۱
اندرزهاى خدا
قرآن
(اى مردم! به يقين، براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى، و درمانى براى آنچه در سينههاست، و رهنمود و رحمتى براى ايمان آورندگان [ به خدا] آمده است).
(و ما آن ( عقوبت ) را براى حاضران و [ نسلهاى ] پس از آنان، عبرتى، و براى پرهيزگاران ، پندى قرار داديم).
(كسانى كه ربا مىخورند، [ از گور ] بر نمىخيزند ، مگر مانند برخاستنِ كسى كه شيطان بر اثر تماس، او را آشفتهسر كرده است. اين ، بِدان سبب است كه آنان گفتند: «داد و ستد ، صرفاً مانند رباست» و حال آن كه خدا ، داد و ستد را حلال، و ربا را حرام گردانيده است. پس هر كس، اندرزى از جانب پروردگارش بدو رسيد و [ از رباخوارى ] باز ايستاد، آنچه گذشته، از آنِ اوست، و كارش به خدا واگذار مىشود، و كسانى كه [ به رباخوارى ] باز گردند، آنان اهل آتش اند و در آن ، ماندگار خواهند بود).
(اين [ قرآن ] براى مردم، بيانى، و براى پرهيزگاران ، رهنمود و اندرزى است).
(و عيسى پسر مريم را به دنبال آنان ( پيامبران پيشين ) در آورديم، در حالى كه تورات را كه پيش از او بود ، تصديق مىكرد ، و به او انجيل را عطا كرديم كه در آن، هدايت و نورى است و تصديق كننده توراتِ قبل از آن است، و براى پرهيزگاران ، رهنمود و اندرزى است).
