301
شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد چهارم

ه - گواهى دادن علم و عالم‏

(و كسانى كه از دانش ، بهره يافته‏اند، مى‏دانند كه آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده، حق است و به راه آن عزيزِ ستوده‏[ صفات ] ، راهبرى مى‏كند).

(و تا آنان كه دانش يافته‏اند ، بدانند كه اين [ قرآن ] ، حق است [ و ] از جانب پروردگار توست و بِدان ايمان آورند و دل‏هايشان براى او خاضع گردد. و به راستى ، خداوند ، كسانى را كه ايمان آورده‏اند، به سوى راهى راست ، راهبر است) .

(و تو هيچ كتابى را پيش از اين نمى‏خواندى و با دست [ راست ] خود ، [ كتابى ] نمى‏نوشتى، و گر نه باطل‏انديشان، قطعاً به شك مى‏افتادند).

حديث‏

۱۷۳۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: دانش، مايه حيات اسلام و ستون ايمان است.

۱۷۴۰.امام على عليه السلام: ايمان و دانش ، دو برادر همزاد و دو همراه جداناشدنى هستند.

۱۷۴۱.امام رضا عليه السلام - از مباحثات ايشان با پيروان ساير اديان در اثبات پيامبرى محمّد صلى اللَّه عليه و آله - : دليل ديگر [بر نبوّت ]او ، اين است كه وى كودكى يتيم و فقير بود كه چوپانى مى‏كرد و مزد مى‏گرفت . نه كتابى آموخته بود و نه آموزگارى ديده بود . با اين حال ، قرآن را آورد كه سرگذشت و اخبار پيامبران ، كلمه به كلمه، و اخبار گذشتگان و آيندگان تا روز قيامت، در آن آمده است.


شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد چهارم
300

ه - شَهادَةُ العِلمِ وَالعالِمِ‏

الكتاب‏

(وَ يَرَى الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ الَّذِى أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ هُوَ الْحَقَّ وَ يَهْدِى إِلَى‏ صِرَ طِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ) .۱

(وَ لِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَيُؤْمِنُواْ بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَ إِنَّ اللَّهَ لَهَادِ الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِلَى‏ صِرَ طٍ مُّسْتَقِيمٍ) .۲

(وَ مَا كُنتَ تَتْلُواْ مِن قَبْلِهِ مِن كِتَبٍ وَ لَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَّارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ ) .۳

الحديث‏

۱۷۳۹.رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله : العِلمُ حَياةُ الإسلامِ وعِمادُ الإِيمانِ .۴

۱۷۴۰.الإمام عليّ عليه السلام : الإِيمانُ وَالعِلمُ أخَوانِ تَوأمانِ ، ورَفيقانِ لا يَفتَرِقانِ .۵

۱۷۴۱.الإمام الرِّضا عليه السلام - مِن مُحاوَراتِهِ مَعَ أهلِ الأَديانِ ، في إثباتِ نُبُوَّةِ مُحَمَّدٍ صلى اللَّه عليه و آله - : ومِن آياتِهِ أ نَّهُ كانَ يَتيماً فَقيراً راعِياً أجيراً ، لَم يَتَعَلَّم كِتاباً ولَم يَختَلِف إلى‏ مُعَلِّمٍ ، ثُمَّ جاءَ بِالقُرآنِ الَّذي فيهِ قِصَصُ الأنبِياءِ عليهم السلام وأخبارُهُم حَرفاً حَرفاً ، وأخبارُ مَن مَضى‏ ومَن بَقِيَ إلى‏ يَومِ القِيامَةِ .۶

1.سبأ : ۶ .

2.الحجّ : ۵۴ .

3.العنكبوت : ۴۸ .

4.كنز العمّال : ج ۱۰ ص ۱۸۱ ح ۲۸۹۴۴ نقلاً عن أبي الشيخ عن ابن عبّاس .

5.غرر الحكم : ح ۱۷۸۵ ، عيون الحكم والمواعظ : ص ۲۲ ح ۱۵۴ وفيه «العمل» بدل «العلم» .

6.عيون أخبار الرِّضا عليه السلام : ج ۱ ص ۱۶۷ ح ۱ ، التوحيد : ص ۴۲۹ ح ۱ ، الاحتجاج : ج ۲ ص ۴۱۸ ح ۳۰۷ كلّها عن الحسن بن محمّد النوفلي ، بحار الأنوار : ج ۱۰ ص ۳۰۹ ح ۱ .

  • نام منبع :
    شناخت‌نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث - جلد چهارم
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعي از پژوهشگران، اصغر هادوي کاشاني، محمّد احسانى‏فر لنگرودى، علي‌رضا نظري خرّم، محمّدرضا حسين‌زاده، علي شاه‌ علي‌زاده، حميد رضا شيخي (مترجم)
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    02/01/1391
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 5531
صفحه از 580
پرینت  ارسال به