۱۷۱۲.امام باقر عليه السلام: آنچه را كه مىدانيد، بگوييد و چيزى را كه نمىدانيد، بگوييد: خدا داناتر است. همانا مرد ، آيهاى را از قرآن بيرون مىكشد۱ و در آن، به فاصلهاى دورتر از ميان آسمان و زمين، فرو مىافتد.۲
۵ / ۵
بىنيازى جستن از استواران در دانش
۱۷۱۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: بر امّتم جز از سه چيز نمىترسم: اين كه دارايى بسيار در اختيارشان قرار گيرد و بر اثر آن بر يكديگر حسادت ورزند و به جان هم افتند، و اين كه كتاب [خدا ]برايشان باز شود و مؤمن در پى تأويل آن بر آيد، در حالى كه (تأويل آن را كسى نمىداند جز خدا و استواران در دانش، [همانان] كه مىگويند : به آن ايمان داريم و همهاش از جانب پروردگار ماست و پند نمىگيرند ، مگر صاحبان خرد)، و [سوم] اين كه دانششان افزون گردد ؛ ولى آن را فرو گذارند و به آن اهمّيتى ندهند .
۱۷۱۴.امام صادق عليه السلام: علّت آن كه مردم در باره آيات متشابه به هلاكت افتادند ، اين است كه معناى آنها را نفهميدند و حقيقت آنها را نشناختند . از اين رو ، از پيش خود و با آراى خويش ، آنها را تأويل كردند و بدين سان ، خود را از سؤال كردن از اوصيا بىنياز دانستند و سخن پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را پشت سرشان انداختند.
