۴ / ۱۵
تقييد اطلاقها و تخصيص عامها
۱۶۳۶.امام على عليه السلام - وقتى از ايشان در باره اين سخن خداى متعال: (مرا بخوانيد. شما را اجابت مىكنم) پرسيده شد كه: چرا ما دعا مىكنيم؛ ولى اجابت نمىشويم؟ - : براى اين كه دلهاى شما به هشت [چيز]، خيانت كرده است:
يكم. شما خدا را شناختيد؛ ولى حقّ او را آن گونه كه برايتان واجب كرد، ادا نكرديد . پس شناختتان فايدهاى به شما نبخشيد.
دوم. شما به پيامبر او ايمان آورديد؛ ولى بر خلاف سنّت او رفتار كرديد و شريعتش را ميرانديد. پس نتيجه ايمانتان كجاست؟
سوم. شما كتاب او را كه بر شما فرو فرستاده است، خوانديد؛ امّا به آن عمل نكرديد و گفتيد: شنيديم و فرمان برديم. سپس مخالفت كرديد.
چهارم. گفتيد از آتش مىترسيد، در حالى كه هر زمان، با گناهانتان ، بدنهايتان را به سوى آتش مىبريد. پس ترستان كجاست؟
پنجم. گفتيد خواهان بهشت هستيد، در حالى كه در هر زمان، كارى مىكنيد كه شما را از آن دور مىگرداند. پس بهشتخواهى شما كجاست؟
ششم. نعمت خدا را خورديد؛ ولى سپاس نگزارديد.
هفتم. خدا شما را به دشمنى با شيطان فرا خواند و فرمود: (شيطان، دشمن شماست . پس شما نيز او را دشمن داريد)؛ امّا شما بى هيچ سخنى، با خدا دشمنى نموديد و بى هيچ مخالفتى، با شيطان دوستى كرديد.
هشتم. عيبهاى مردم را پيش چشم خود قرار دادهايد و عيبهاى خود را پشت سرتان نهادهايد، و كسانى را سرزنش مىكنيد كه خودتان به سرزنش، سزاوارتر از آنهاييد.