۱۵۸۸.امام صادق عليه السلام - در باره اين سخن خداى عزّ وجلّ : (و هر كه حكمت يابد ، خيرى فراوان يافته است) - : [يعنى ]فرمان‏بردارى از خدا و شناخت امام .^۱

۱۵۸۹.تفسير العيّاشى - به نقل از سليمان بن خالد - : از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداوند : (و هر كه حكمت يابد ، خيرى فراوان يافته است) پرسيدم . فرمود : «حكمت ، شناخت و فهم دين است . پس هر كس از شما فهم يافت ، او حكيم است» .

۱۵۹۰.الكافى - به نقل از حمران بن اَعيَن - : به امام صادق عليه السلام گفتم : اين سخن خداى عزّ وجلّ : (بى گمان ، به خاندان ابراهيم، كتاب داديم) چه معنايى دارد ؟
فرمود : «منظور ، نبوّت است» .
گفتم : (حكمت) ؟
فرمود : «فهم و داورى» .

۱۵۹۱.امام صادق عليه السلام : از جمله خطاب‏هايى كه خداوند متعال به پيامبرش صلى اللَّه عليه و آله نمود، اين بود كه فرمود : «اى محمّد! (همانا تو بر خُلقى عظيم هستى)، يعنى بخشندگى و خوش‏خويى .

۱۵۹۲.امام صادق عليه السلام : اخلاق پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ، [تجسّمِ‏] اين سخن خداوند عزّ وجلّ بود : (گذشت پيشه كن و به نيكى فرمان ده و از نادانان روى گردان) .

۱۵۸۸.الإمام الصادق عليه السلام - في قَولِ اللَّهِ عزّ وجلّ : (وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِىَ خَيْرًا كَثِيرًا) - : طاعَةُ اللَّهِ ومَعرِفَةُ الإِمامِ.^۱

۱۵۸۹.تفسير العيّاشي عن سليمان بن خالد : سَأَلتُ أبا عَبدِاللَّهِ عليه السلام عَن قَولِ اللَّهِ : (وَمَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِىَ خَيْرًا كَثِيرًا) ، فَقالَ : إنَّ الحِكمَةَ المَعرِفَةُ وَالتَّفَقُّهُ فِي الدّينِ ، فَمَن فَقِهَ مِنكُم فَهُوَ حَكيمٌ.^۲

۱۵۹۰.الكافي عن حمران بن أعين : قُلتُ لِأَبي عَبدِاللَّهِ عليه السلام : قَولَ اللَّهِ عزّ وجلّ : (فَقَدْ ءَاتَيْنَا ءَالَ إِبْرَ هِيمَ الْكِتَبَ)^۳ ؟ فَقالَ : النُّبُوَّةَ . قُلتُ : (الْحِكْمَةَ) ؟ الفَهمَ وَالقَضاءَ .^۴

۱۵۹۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : كانَ فيما خاطَبَ اللَّهُ تعالى‏ بِهِ نَبِيَّهُ صلى اللَّه عليه و آله أن قالَ لَهُ : يا مُحَمَّدُ : (إنّكَ لَعلى‏ خُلقٍ عظيمٍ)^۵ قالَ : السَّخاءُ، وحُسنُ الخُلْقِ .^۶

۱۵۹۲.عنه عليه السلام : كانَ رسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله خُلُقُهُ القُرآنُ ، قَولُهُ عزّ وجلّ : (خُذِ العَفْوَ وأْمُرْ بالعُرْفِ وأعْرِضْ عَنِ الجاهِلينَ)^۷ .^۸